Szepty na wzgórzach recenzja

Jest to druga część sagi Opowieści Starych Drzew i już na początku mogę zdradzić, że sądząc po zakończeniu - nie ostatnia.

Po raz kolejny spotykamy się z kapitanem trzeciej kompanii Asgerem Sidortem. Mimo młodego wieku kapitan cieszy się niesłabnącym szacunkiem swoich podwładnych, nikogo nie zniechęca jego oziębłość, która wynika z dramatycznych przeżyć z dzieciństwa. Sidort powoli zaczyna dochodzić do siebie po dziwnych wydarzeniach, jakich był świadkiem w Starym Lesie, a juz dostaje nową misję- musi zachęcić do walki jeńców wojennychzz obozu znajdującego się na obrzeżach państwa. Gdy Trzecia Kompania dociera na miejsce okazuje się, że w obozie kary odbywają nie tylko jeńcowie i właściwie nic tu nie jest tak jak powinno. Asger musi zmierzyć się z opętaną religijnym szałem kobietą, która przejęła władze nad miastem. Jak by tego było mało w szeregi jego armii wmieszał się wróg niewidoczny dla większości śmiertelników. Jedynie młody kapitan może stawić mu czoła, ale czy zdąży, zanim stwór zabije jedynego człowieka, którego Sidort kocha? I zanim żołnierze uwierzą, że ich kapitan nie zniósł ciążących na nim obowiązków i oszalał? Do akcji wkroczą również wysłannicy z Ministerstwa Ochrony, którym sen z powiek spędza myśl o ich pracowniku, który niefortunnie stracił życie właśnie w obecności Sidorta. Ministerstwo jest przekonane, że młody kapitan nie był tylko niewinnym świadkiem tego wydarzenia. Czy okrutne sposoby przesłuchania buntowników zdołają zastraszyć Asgera? Jakby tego było mało na scenie pojawia się człowiek, który w młodości okrutnie skrzywdził Asgera i wygląda na to, że mimo największych chęci chłopak nie uniknie kontaktów ze swoim oprawcą.

Spotkałam się kiedyś z opinią, że Opowieści Starych Drzew są sagą mogącą się równać z Wiedźminem i zdecydowanie zgadzam się z tą opinią. W drugiej części jest może ciut mniej magii, ale język nadal jest doskonały, dużo się dzieje i lektura sprawia sporą przyjemność. W dodatku autorka zakończyła historię w taki sposób, ze nie zostaje nic innego niż z niecierpliwością wyglądać kolejnej części.