Szepty na wzgórzach recenzja

“Szepty na wzgórzach” to drugi tom z cyklu Opowieści starych drzew, autorstwa Agnieszki Osikowicz-Chwai. Rok temu zachwyciłam się pierwszym tomem i nie mogłam się doczekać chili w której drugi tom znajdzie się w moich rękach. Nie zawiodłam się na tym tomie, uważam, że był lepszy niż poprzedni. Z ogromną przyjemnością sięgnę po kolejny tom, ponieważ zakończenie tego tomu było tak ekscytujące i niespodziewane, że nie wyobrażam sobie braku kolejnego tomu. Każda wojna jest brutalna i zła, autorka nie owijała w bawełnę, ukazała nam brutalność i piekło wojny. Poprzedni tom był bardzo dobry, lecz ten był jeszcze lepszy, aż boję się jaki będzie kolejny. Mam nadzieję, że nie będzie trzeba na niego długo czekać, o jakość książki się nie boję, autorka pokazała nam, że potrafi dobrze pisać.

W Sahinrze nadal płonie rebelia, Asger Sidort wraz ze swoją kompanią otrzymuje bardzo ważne zadanie, mianowicie musi się udać do obozu jenieckiego, by pozyskać nowych ochotników. Mimo, że misja wydaje się prosta, Asger spotyka się z niewyobrażalnymi problemami. Osoby dowodzące Małą Eltingą nie zarządzają obozem jenieckim w należyty sposób. Kapitan Sidort, wraz ze swoimi kompanami musi zmierzyć się tylko z niehumanitarnym traktowaniem jeńców, lecz również z przeogromnym fanatyzmem religijnym. Asger widział w swoim życiu wiele zła, lecz czy był przygotowany na tak wstrząsające przeżycia?

Jak pisałam wcześniej, ten tom wydaje mi się o wiele lepszy od poprzedniego. Wciągnęłam się w historię praktycznie od pierwszych stron. Jedynym mankamentem, jaki odczuwałam podczas czytania, był czas jaki minął od lektury poprzedniego tomu. Pierwszy tom już pięknie prezentuje się na mojej półce i mam zamiar niedługo sięgnąć po oba tomu, jeden po drugim, by mieć lepszy odbiór tej historii, która mimo wywietrzanej historii pierwszego tomu, zachwyciła mnie.

Autorka posługuje się bardzo przystępnym językiem, jedynie imiona są tak skonstruowane, że bardzo zapadają w pamięć, ponieważ są bardzo oryginalne. Cała historia jest lekka, mimo brutalności wojny. Historia była bardzo przyjemna a wszystko dzięki autorce, która potrafi dobrze pisać i potrafi zaciekawić czytelnika. Agnieszka Osikowicz-Chwaja potrafi zachować równowagę między brutalnością wojny a przyzwoitością niektórych bohaterów. Ukazuje nam nie tylko dobre aspekty człowieczeństwa, ale również potrafi ukazać brud duszy i wszystkie te obrzydliwe i złe aspekty.

Książka jest z gatunku fantastyki, lecz mamy tu szczyptę grozy, magia przeplata się z życiem podczas rebelii. Boję się co nam przygotuje autorka w kolejnym tomie, ponieważ nie lubi oszczędzać emocji czytelnika. Czułam się rozczulona, przerażona a napięcie nie opuszczało mnie przez większość książki. Podsumowując, polecam “Szepty na wzgórzach” całym sercem i nie zapomnijcie odświeżyć sobie pierwszy tom.