Opowieści Wickerlandzkie recenzja

„Opowieści Wickerlandzkie” to powieść Alfreda Grubkáina.

Główny bohater szesnastoletni August Reinnis chciał miło i beztrosko spędzić kolejny dzień wakacji we Flechtwerku.

Niestety ten pełny zabawy czas przerywa informacja o nadchodzącym niebezpieczeństwie ze strony wrogiego państwa.
Młodzieniec zostaje zwerbowany do armii. W tamtym momencie życie odebrało mu nadchodzące nastoletnie doświadczenia i dziecięce chwilę.

Co mogę powiedzieć o naszych tzw. Opowieściach o byciu człowiekiem? Mają u mnie plus za wygląd otaczającego świata Augusta.
Jest trochę bohaterów drugoplanowych, a nawet trzecioplanowych, z których każdy ma swój cel ukazania się w historii.

Autor chce, abyśmy przemyśleli pewne sfery z własnego życia i z tego, co nas otacza. Skupia się tutaj na roli ojczyzny, odwadze, poświęceniu i jak można się domyślić życiu i śmierci. Zauważyłam jednak pewne wady, przez które czasami ciężko było przebrnąć mi przez książkę.
Sprawy wojenne były opisane w sposób małostkowy, a nawet umniejszający całemu, temu okropnemu zjawisku.
Kiedy oglądamy jakieś filmy dokumentalne, zdjęcia czy książki na temat wojny nieraz czujemy ciarki, mrozi nas krew w żyłach, niekiedy czujemy ból tych ludzi, a nieraz wielkie poszanowanie za poświęcenie, jakiemu się oddali. Tutaj, gdy nasi bohaterowie chwytali za bronie nie czułam tego, co chciałam poczuć (warto wiedzieć, co czuli tacy żołnierze podczas wojny, to ile się nacierpieli, to jak wiele włożyli energii, czy to jak wielka była, to rzeź), tutaj miałam wrażenie, jakby te sytuacje, zostały mocno złagodzone. Podobnie, jeśli chodzi o uczucia bohaterów, oni mówili, jak bardzo cierpią, jak przeżywają to, że musieli pociągnąć za spust, jak bardzo tęsknią za tym, co było, jak bardzo rani ich widok zakrwawionych zmarłych ludzi, ale ja tego nie mogłam poczuć. Czułam, że emocje, którymi kierowali się żołnierze, nie zostały mi dostatecznie przekazane.

„Opowieści Wickerlandzkie” byłyby idealne jako lektura szkolna w podstawówce. Nie ma tutaj krwawych opisów, czy silnie przekazanych emocji, ale istotnością jest idea poświęcenia, patriotyzmu (co jest częstym motywem w lekturach szkolnych).

August uczy się bycia odważnym, kształtuje się jego charakter, stawia siebie przed decyzją, za co chce żyć, a za co umrzeć.

Książka mimo pewnych wad będzie idealnym wejściem w postawę patriotyzmu.
Nauczmy się być prawdziwym, odważnym człowiekiem.

Książka została otrzymana z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.