Opowieści nadzwyczajne recenzja

Edgar Allan Poe jest, a w każdym razie powinien być znany wszystkim szanującym się miłośnikom grozy. Zarówno on jak i H.P. Lovecraft podłożyli fundamenty pod współczesną literaturę traktującą o przerażających i tajemniczych historiach. Dzisiaj styl i wydarzenia przedstawione w ich opowiadaniach mogą już nie straszyć tak jak kiedyś, ale zapoznać się z nimi powinien każdy. Dlatego też, poniżej postaram się co nieco przybliżyć zbiór E.A. Poego zatytułowany "Opowieści nadzwyczajne", który swego czasu ukazał się dzięki Agencji Informacji Wydawniczych IPS.
Historie przedstawione w omawianej pozycji są trochę nierówne, jak to często bywa w przypadku zbiorów opowiadań. Niektóre swoim klimatem potrafią czytelnika wciągnąć na dobre, za to inne zniechęcają do dalszej lektury. Ten stan rzeczy spowodowany jest zarówno tym, iż styl pisania autora jest nieco staroświecki oraz faktem, iż nie wszystkie historie mają w sobie to coś, co może przyciągnąć tłumy. Poza bardzo ciekawym wstępem mamy tutaj 20 opowiadań, a spośród nich na szczególną uwagę zasługuje tekst pt. "Serce - oskarżycielem" przedstawiający historię człowieka, który miał zachciankę zabić poczciwego staruszka tylko z tego powodu, iż ten miał jedno oko. Historia to krótka, ale trzyma w napięciu przez cały czas, a sam koniec jest znakomity. Następne opowiadanie, który wyróżnia się z całego zbioru to "Studnia i wahadło" opowiadające o człowieku uwięzionym gdzieś w podziemiach i jego drodze poprzez największy strach ku upragnionej wolności. "Zagłada domu Usherów" przedstawia z kolei historię człowieka, który na prośbę swego bliskiego przyjaciela z dzieciństwa - Rodericka Ushera - postanawia odwiedzić go w jego domu. Przebywając w posiadłości przez jakiś czas główny bohater jest świadkiem niesamowitych wydarzeń, które prowadza do mrożącego krew w żyłach zakończenia. "Maska śmierci szkarłatnej" opowiada o pewnym wydarzeniu, jakie miało miejsce podczas wybuchu epidemii dżumy na terenie należącym do księcia Prospero. Ów książę, pomimo choroby siejącej spustoszenie wśród ludności na ziemiach do niego należących postanowił urzadzić bal maskowy, na który ku jego, jak i całej reszty zaproszonych obywateli zaskoczeniu zjawił się tajemniczy, nieproszony gość z zewnątrz. Historie, które wymieniłem powyżej to te najciekawsze, muszę jednak podkreślić, iż wiele z pozostałych tekstów jest równie dobrze napisanych i wciągających. Nie zabrakło tutaj również słabszych opowiadań, do których zalicza się chociażby "Beczka Amontillada" czy "Diabeł na wieży".
"Opowieści nadzwyczajne" to bardzo udany zbiór. Mamy dzięki niemu możliwość zapoznania się w dużej mierze z udanymi opowiadaniami jednego z prekursorów gatunku. Historie tutaj przedstawione nie są krwawe, przepełnione opisami najróżniejszych monstrów, lecz nasączone klimatem, jakiego brakuje wielu współczesnym autorom. Samo wydanie również zasługuje na pochwałę, a to szczególnie za sprawą ilustracji, które bardzo dobrze pasują do czytanych w danym momencie historii. Fanem E.A.Poego nie trzeba być, ale zawsze warto coś na jego temat wiedzieć i przynajmniej w małym stopniu zapoznać się z jego twórczością, co umożliwi nam z pewnością omówiony tutaj zbiór.
Spis opowiadań:
Wyspa zaklęta
Morella
Serce- oskarżycielem
Beczka Amontillada
Milczenie
Studia i wahadło
Cień
Diabeł na wieży
Król Dżumiec
Zagłada domu Usherów
William Watson
Portret owalny
Prawdziwy opis wypadku z panem Waldemarem
Metzengerstein
Hop-Frog
Człowiek tłumu
Rękopis znaleziony w butli
Maska śmierci szkarłatnej
Czarny Kot
Berenice