Opowieść niewiernej recenzja

„𝓞𝓹𝓸𝔀𝓲𝓮ść 𝓷𝓲𝓮𝔀𝓲𝓮𝓻𝓷𝓮𝓳”

Hej kochani. Czy macie czasami odczucie, że książka którą właśnie czytacie jest o was? Dla mnie taką książką jest „Opowieść niewiernej”. Co prawda w moim małżeństwie nigdy nie doszło do zdrady i nam nadzieję, że tak zostanie, ale opisywana przez autorkę rutyna to już co innego. Znaleźliśmy na szczęście sposób by z nią walczyć 😉

Bohaterką powieści jest Ewa, która opowiada nam o swoim małżeństwie. O jego ekscytującym początku, monotonnym przebiegu i smutnym zakończeniu. Ewa nie była wymagającą partnerką. Chciała tylko czuć się kochana. Wystarczyła by jej odrobina uwagi, miły gest, trochę czułości. To tak niewiele a jednak nawet tego nie był w stanie dać jej Maciek. Pochłonięty pracą przestał dostrzegać i tym samym dbać o Ewę. Wracał do ciepłego, wysprzątanego domu gdzie na stole zawsze czekał na niego ciepły obiad i to mu wystarczyło. Do zbliżeń intymnych nie dochodziło bo zmęczony zasypiał na sofie przed telewizorem nie mając siły by dojść do sypialni. Następny dzień wyglądał tak samo i kolejny też...
W końcu, w życiu Ewy pojawił się Paweł, znajomy, z którym nie miała kontaktu od wielu lat. Mężczyzna ofiarował jej to czego nie dawał mąż. Bardzo szybko z tej znajomości wywiązał się romans. Czy Ewa żałuje swoich czynów? Czy ma wyrzuty sumienia? Nie. Ewa chciała być szczęśliwa i te szczęście znalazła w ramionach Pawła.

Zanim zaczniecie obrzucać Ewę kamieniami poznajcie jej historię. Spójrzcie na całą sytuację jej oczami. To nie jest tak, że Ewa zrezygnowała z małżeństwa bo taki miała kaprys. Nie jest też tak, że przestała kochać Maćka. Ona starała się na różne sposoby ratować ich związek. Jednak aby miało się to udać potrzebne są chęci obu stron.
Zdrada Ewy była wołaniem o uczucia. Był to punkt zwrotny w życiu kobiety i ostatnia chwila by coś w nim zmienić.

Autorka ma lekkie pióro co sprawia, że książkę czyta się naprawdę szybko i przyjemnie. „Opowieść niewiernej” jest to powieść prosta. Nie znajdziecie tu zagmatwanej fabuły czy pędzącej na złamanie karku akcji. Jest to książka o prawdziwym życiu i realnych problemach.

Powieść Magdaleny Witkiewicz skłania do refleksji. Uświadamia, że nie wszystkie związki da się uratować. Nie warto na upartego tkwić w toksycznej relacji tylko dlatego, że tego oczekuje od nas rodzina. Czasem lepiej odpuścić. Spróbować ułożyć sobie życie na nowo i być szczęśliwym. I nie powinniśmy oceniać ludzi nie znając ich historii. Polecam.