Odwilż recenzja

„Odwilż” to trzeci tom serii kryminalnej autorstwa Zuzanny Gajewskiej. Bohaterką jest właścicielka zakładu pogrzebowego z Młynar, Ewelina Zawadzka. Ponownie staje się uczestniczką rozgrywających się wydarzeń.

Nadchodząca wiosna, roztopy, odwilż. Topniejący śnieg ujawnia to, co miało pozostać ukryte. Podczas spaceru Ewelina Zawadzka odkrywa ciało topielca.
Tożsamość ofiary jest niemożliwa do ustalenia. To tragiczne wydarzenie budzi straszne wspomnienia u Elżbiety Wojtasik, która przez lata była maltretowana przez męża. Ewelina stara się wspierać kobietę. Powoli odkrywa głęboko skrywane tajemnice.
Czy z pomocą Eweliny Zawadzkiej zdoła rozprawić się z przeszłością?

To bardzo ciekawa, wciągająca historia rozgrywająca się w małomiasteczkowym środowisku. Bardzo lubię, gdy akcja dzieje się w małym miasteczku. Lubię ten klimat. Od początku Zuzanna Gajewska wciągnęła nas w wir tragicznych wydarzeń.
Staliśmy się obserwatorami i śledziliśmy postępy w śledztwie. Miałam wrażenie, że zagadka kryminalna była tutaj tylko tłem dla tej brutalnej historii rodzinnej. Autorka starała się zwrócić uwagę czytelnika na bardzo trudny temat przemocy domowej. Jest to problem wciąż aktualny. Kobiety maltretowane psychicznie i fizycznie są zastraszane, manipulowane przez swoich oprawców, że nie chcą składać zawiadomienia lub złożone już wycofują. Najbardziej porażająca jest bezsilność organów państwa. Często też instytucje powołane do pomocy pokrzywdzonym same stosują przemoc wobec słabszych. Mogliśmy to zauważyć w szkole, kiedy nauczycielka z pełną świadomością znęca się psychiczne nad Kacprem, najstarszym synem Elżbiety Wojtasik.
Opisy przemocy są bardzo wstrząsające. Pomimo że to tylko fikcja literacka to jednak te sceny wywarły na mnie ogromne, przygnębiające wrażenie. Jestem przekonana, że nie są to sceny wyolbrzymione, a w realnym życiu los ofiar może być jeszcze gorszy. Ze smutkiem czytałam jak Elżbieta Wojtasik opowiada Ewelinie, przez co musiała przechodzić. O torturach, o biciu, gwałtach i poniżaniu. O niemocy, o decyzjach jakie musiała podejmować dla dobra dzieci. Jak brała wszystko na siebie, żeby tylko nie zabił ich wspólnych dzieci. Straszne...
Wątek przemocy domowej to nie jedyna zaleta "Odwilży". Ciekawie został poprowadzony wątek kryminalny. Pani Zuzanna w doskonały sposób myli tropy i prowadzi do nieoczywistego zakończenia.
Odwilż” angażuje, sprawia, że czujemy i przeżywamy wszystko, co spotyka bohaterów i pozostawia na długo refleksje o niesprawiedliwości losu, okrucieństwie drugiego człowieka, tego, który powinien chronić.
To była świetna historia. Czekam nas dalsze losy Eweliny Zawadzkiej

Dziękuję Wydawnictwu Prószyński i S-ka za możliwość przeczytania książki i napisania recenzji