Ekstremalny poradnik przetrwania recenzja

Gdybym miał ujmować tę książkę w aspekcie jej rozmiarów, to mamy już trzecią z kolei, dość widocznie wyróżniającą się z tłumu a jednocześnie idealnie pasującą do siebie po ekstremalnym treningu i strzelaniu. Jeśli spojrzeć na autora, to ta lista zdecydowanie się wydłuży ukazując szeroki wachlarz jego działań w jednostce specjalnej GROM i sporą ilością tytułów, które po części pokazują ten okres zawodowego trybu życia.

Przetrwanie. Dla mieszczucha to przecież od pierwszego do pierwszego i temat się zamyka. Starczy albo nie, a wówczas trzeba będzie kombinować. Zrobi się później jakieś nadgodziny i w rezultacie wszystko wróci do normy. Co innego kiedy zaczną spadać bomby, a wrogie, nieznane jednostki będą wyłamywać drzwi do naszego domu. Tu sytuacja się nieco komplikuje.

O przetrwaniu w czasie wojny pisało już wielu. Był mój ulubiony KAFIR i jego "SURVIVAL. ABC przetrwania w mieście", Selco Begovic i również "Survival w mieście" jak i "Survival dla niewidzących" Zbigniewa Wolskiego. Gdzieś po drodze trafiłem też na Piotra Czuryłło i jego "Vademecum przetrwania” ale był i też Piero San Giorgio i jego kontrowersyjna treść książki "Przetrwać upadek cywilizacji i przeżyć". Dzisiaj do tego grona doradców dołączył Naval, który nieco zaburzył mój ułożony w głowie plan domniemanej ewakuacji.

W każdym razie to kolejna książka o przetrwaniu w czasach wojny. Nie, nie na wycieczce do lasu gdzie trzeba rozpalić ognisko by potem nasycić się pieczonymi kiełbaskami. Nie na biwaku pod gołym niebem aby patrzeć na spadające gwiazdy. Naval jak wcześniej wspomniani autorzy skupia uwagę na strefie wojny. Odnosi się do czasu kiedy zamiast gwiazd, spadają pociski, a ewentualne ognisko ma za zadanie podnieść o choć kilka stopni panującą wokół temperaturę.

Wszystko byłoby pięknie, gdybym czytał to pierwszy raz. Nie, nie chodzi mi tu o podobne wskazówki względem innych autorów deklarujących swoje zdanie w tym temacie. Naval przekazuje wytyczne bardzo blisko tym, które zdążyłem już przeczytać. Z jednej strony mam świadomość istnienia niemal idealnych planów ewakuacyjnych, z drugiej, wiem że patrząc przez pryzmat tych książek, dawno jestem w „czarnej d@&ie”. Zero broni palnej, zero zgromadzonego prowiantu na dłużej niż tydzień, zero przeszkolenia pozostałych członków rodziny. A nie mówiąc już o odzieży termoaktywnej, softshellach itp. Momentami mam wrażenie, że to pokaz sztucznych ogni w nowinkach i napędzaniu się markami.

Wracając do treści, dużo zdjęć, rozpisanych schematów wymaganych zawartości podręcznego bagażu, apteczki, czy plecaka. Tak, już we wcześniejszych tytułach Navala wielokrotnie rozpatrywany był temat przygotowania względem konkretnej misji bądź komentowany podczas luźnych rozmów. Tutaj, mamy to w miarę poukładane i czytelnie rozpisane, choć w jednej kwestii ciągle nie możemy dojść do porozumienia.