Kobieta w Watykanie. Jak żyje się w najmniejszym państwie świata recenzja

Chyba nie ma nikogo w Polsce, kto nie widziałby choć raz relacji lub zdjęcia z placu Św. Piotra w Rzymie. Ta charakterystyczna budowla jest symbolem najmniejszego państwa świata Watykanu. Nam Polakom jest on szczególnie bliski za sprawą Jana Pawła II i wielu wciąż podróżuje do Włoch aby poczuć tą atmosferę. Ale najczęściej zatrzymują się na placu, oglądają bazylikę, wstępują do grobu papieża. A co jest dalej za murami i bramami?
Z opowieścią spieszy dziennikarka i korespondentka telewizji polskiej, a także prywatnie żona gwardzisty szwajcarskiego. Może także poszczycić się byciem sąsiadką aż trzech papieży. Poświęca osobny rozdział na każdego z nich choć najwięcej czasu oczywiście naszemu rodakowi. Jest to na pewno niezwykłe spotykać na spacerze głowę kościoła, odwiedzać w prywatnych apartamentach czy jeść posiłek.
Każdy z nich stanowi odrębną historię.
Autorka dużą część książki poświęca samej strukturze państwa watykańskiego i jak się okazuje stanowi ono sprawnie funkcjonujący mechanizm. Właściwie nie wychodząc poza granicę można mieć wszystko na miejscu. Istniejące gospodarstwo rolne zapewnia wysokiej jakości produkty spożywcze. Jest doskonale zaopatrzona hurtownia, gdzie znaleźć można duże opakowania przeznaczone dla wspólnoty zakonnej obsługującej zamieszkujących tam kapłanów. Są sklepy z wysokiej jakości sprzętami AGD i RTV, firmowa galanteria czy odzież. No i oczywiście słynna apteka watykańska.
Dowiadujemy się także dużo odnośnie samej Gwardii Szwajcarskiej, skąd się wzięła , jak wygląda dzień powszedni i świąteczny. Jakie są stawiane wymagania gdy młody człowiek chce wstąpić w szeregi tej formacji. Zresztą wymogi stawiane są także narzeczonym, a potem żonom gwardzistów. Rytm życia za bramą wyznacza przede wszystkim rok kościelny wraz wszystkimi dniami świątecznymi, których jest więcej niż w zwykłym kalendarzu.
Wraz z autorką uczestniczymy w wychowaniu gromadki dzieci watykańskich, dowiadujemy się jak wygląda szkolnictwo i udzielaniu sakramentów. Spacerujemy po ogrodach na miejscu, ale także w letniej rezydencji Castel Gandolfo. A przede wszystkim oglądamy wszystkie zabytkowe mury z perspektywy dobrze zorientowanego mieszkańca.
Całą książkę czyta się z ciekawością, bo to takie zaglądanie za kulisy, a na dodatek okraszone prywatnymi zdjęciami z archiwum rodzinnego autorki.