Szara dama recenzja

Żeby przeżyć to, co przeżyła Anna trzeba było być naprawdę silną kobietą. Oczywiście bohaterka stworzona przez Elizabeth Gaskell – tytułowa szara dama – nie była świadoma swojej siły. I z całą pewnością przez większą część czasu wydawało jej się, że nic nie znaczy i że nie ma w sobie zbyt wiele odwagi.

A otoczenie Annie w tym niespecjalnie pomagało. Jak praktycznie każdej kobiecie w tamtych czasach.

Odwiedziny u przyjaciółki, które miały być miłą odskocznią od codziennego życia i niechcianych awansów młynarskiego czeladnika, okazały się wstępem do nowego życia. Oto bowiem w Karlsruhe pojawił się pan de Tourelle – przystojny, młody i bogaty francuz, którego zauroczyła uroda Anny.

Co tam zauroczyła! Sprawiła, że zakochał się w niej do szaleństwa (ale po francusku i szlachecku, delikatnie i z mnóstwem prezentów) i niemal od razu zapragnął poślubić dziewczynę. Ślub, oczywiście, doszedł do skutku, nawet mimo wahań Anny, która skrycie liczyła na zrozumienie ze strony swojego ojca. Niestety, przeliczyła się.

Tak oto młoda, pozbawiona teraz zarówno rodziny, jak i przyjaciół, Anna wyjechała razem ze swoim mężem do Francji i zamieszkała w ponurym zamku Les Rochers. I to był dopiero początek jej kłopotów.

,,Szara dama'' – odczytywana jako klasyczna powieść gotycka – dostarczy nam sporo rozrywki i zapewni właściwą dawkę napięcia i niepokoju. Dlaczego Anna nie zgodziła się na małżeństwo swojej córki? Co wspólnego miała z tym jej historia? Co ją spotkało w Les Rochers? I kim, u licha, są chaufferowie?

Jeśli jednak spojrzymy na nowelę Elizabeth Gaskell przez pryzmat współczesności to zobaczymy coś innego – świetnie rozpisaną i smutną historię o młodej, pięknej kobiecie, która nie mogła decydować o swoim losie, ponieważ otaczający ją mężczyźni wiedzieli lepiej. To też opowieść o tym, jak silne i destruktywne potrafią być społeczne konwenanse i do jak koszmarnych rzeczy i sytuacji potrafi prowadzić obawa przed tym, ,,co ludzie powiedzą''.

Niezależnie jednak od tego, na co się zdecydujemy i z jakim nastawieniem sięgniemy po historię życia Anny Scherer nie będzie to dla nas czas stracony.