Labirynt fauna recenzja

 

To nie jest zwyczajna książka, jaką możecie spotkać w tym gatunku. Momentami byłam przerażona, chciało mi się śmiać, ale i nawet płakać. Jeszcze żadna książka w tym gatunku nie wywołała u mnie tyle emocji co właśnie ta. Jednak zacznijmy od początku.

Nasza główna bohaterka Ofelia jest cichą i spokojną dziewczynką, nie chce się rzucać w oczy i jedynym jej zajęciem jest czytanie książek, które czyta po zmarłym tacie. Widać, że jest przerażona i nie potrafi się w tym świecie odnaleźć. Jej mama jest w zaawansowanej ciąży co pokazuję, że bardzo się martwi i nie chce stracić kolejnego rodzica. Niektóre zachowania bohaterki są, według mnie, mało wyjaśnione. Czasami nie potrafiłam zrozumieć czemu tak postąpiła a nie inaczej. Jednak wiadomo, że między mną a główną bohaterką jest duża różnica wiekowa więc też za duży minus tego nie uważałam. 

Jest to typowa książka dla czytelników 15+ nawet gdyby nie wyżej. Pojawiają się tutaj drastyczne sceny, które nawet u mnie powodowały momenty obrzydzenia. Niektóre momenty według mnie były bardzo nudne, za dużo opisów i wyjaśniania. I chociaż już o niektórych elementach się coś tam wiedziało z poprzednich rozdziałów, autorzy dalej się powtarzali. Bardzo mi się podobały dialogi między Ofelią a jej mamą. Widać było, że autorzy bardzo mocno skupili się na emocjach. Co mi się bardzo podobało i można było jeszcze bardziej zżyć się z bohaterami. Natomiast ciężko jest mi stwierdzić czy pozycja ta miała w sobie coś co by mnie bardzo zdziwiło. Niektóre momenty były zaskakujące jednak nie jest to aż tak abym tę książkę uważała za genialną.