Labirynt fauna recenzja

"Zło rzadko od razu nabiera kształtu. Często na początku jest niewiele wyrazistsze od szeptu. Jest spojrzeniem. Zdradą. Ale potem rośnie i się zakorzenia, nadal niewidoczne, niezauważone. Tylko baśnie nadają mu właściwy kształt."

Mroczna, baśniowa atmosfera oddaje klimat filmu w 100%, ale klimatu grozy nie oddaje.
Jednakże czyta się tą opowieść bardzo dobrze - autor bardzo dobrze przedstawia postać czarnego charakteru, zarówno tu, jak i w Kształcie wody.

Akcja tej historii toczy się w 1944 w Hiszpanii, rządzonej przez frankistów po zwycięstwie w wojnie domowej. Trzynastoletnia Ofelia musi wraz z ciężarną matką przeprowadzić się po śmierci ojca do jednostki ojczyma, sadystycznego kapitana Vidala, który w brutalny sposób usiłuje oczyścić podległy mu teren z republikańskich partyzantów. 
Nieszczęśliwa Ofelia odkrywa niespodziewanie istnienie wróżek. Jedna z nich prowadzi ją pewnego dnia na najdziwniejsze spotkanie w życiu dziewczynki.
Spotkanie, na którym poznaje magiczne stworzenie - fauna - który żąda wykonania trzech zadań, w zamian za... szczęście.
Czy jej się powiedzie?
Czy faun okaże się przyjacielem, czy wrogiem?
Czy w każdej baśni możliwe jest szczęśliwe zakończenie?

Polecam czytać dzieciakom późnym wieczorem;)))

Bajeczne okładki!