Lena, teczka i niezwykła nagroda recenzja

Wydawnictwo Novae Res zaczyna zyskiwać moją przychylność, ale tylko w kwestii książek dla dzieci. Do tej pory zdecydowana większość tego, co wychodziło pod ich egidą było koszmarne i miałam o wydawnictwie jak najgorszą opinię, dopóki nie zetknęłam się z literaturą przeznaczoną dla młodszych czytelników. Tym razem trafiłam na powieść Karoliny Kwaśnik „Lena, teczka i niezwykła nagroda”, przeczytałam w pół godziny i muszę przyznać, że była to świetna lektura, a mi pozostaje cieszyć się, że nie trzymałam się kurczowo myśli, aby nigdy więcej nie sięgać po książki od Novae Res.

Bohaterką książki jest oczywiście Lena – dziewczynka ma niezwykły talent do rysowania. Potrafi tworzyć piękne, dopracowane obrazy i bardzo to lubi, ale jednocześnie nie ma na tyle pewności siebie, aby pokazywać swoje prace publicznie. Jej szkoła akurat organizuje konkurs plastyczny, który cieszy się wielką popularnością od kilku lat i tym razem Lena chce się zgłosić. Pech sprawia, że gubi teczkę ze swoimi pracami akurat w przeddzień terminu, w którym miała je oddać i nic nie dają poszukiwania prowadzone z przyjacielem, Kacprem. Jakież jest więc ogromne jej zdziwienie, kiedy okazuje się, że jej rysunek jednak wygrał, ale zgłoszony przez koleżankę z innej klasy. Dziewczyna postanawia zawalczyć o swoje, bo poczuła ogromną pewność siebie, kiedy jej praca zyskała uznanie w oczach innych.

Książka, oprócz pokazania takiego przyjemnego, zabawnego szkolnego życia i szkolnych przyjaźni, porusza dwa bardzo ważne problemy. Lena reprezentuje brak pewności siebie, postawę nieśmiałości i niewiary w swoje możliwości, bo z ogromnym trudem podejmowała decyzję o zgłoszeniu się do konkursu. Kiedy jednak jej dzieło wygrało, zyskała skrzydła, dzięki którym zapragnęła realizować swoją pasję. Jej koleżanka, która przywłaszczyła sobie rysunki i wystawiła w konkursie jako swoje, zwraca uwagę na to, że złe zachowanie, nieuczciwość, choć jest bezwzględnie karygodne, nie zawsze wynika ze złej woli. W jej przypadku rolę odegrała chęć przyciągnięcia uwagi, spędzania czasu z rodzicami, którzy, zadowoleni z samodzielności córki, pogrążali się coraz bardziej w obowiązkach zawodowych.

Przeczytałam tą historię błyskawicznie, bo została napisana w ciepły, przyjazny sposób, wciągnęła mnie niesamowicie. Również rozbawiła, bo pokazała scenki z życia uczniowskiego, przebiegłe próby zwracania na siebie uwagi płci przeciwnej przez Alicję, prawdziwą przyjaźń między Leną a Kacprem. W nienachalny, pozbawiony moralizatorstwa sposób pokazała, że takie wartości, jak uczciwość, przyjaźń, miłość i wybaczanie są niezwykle istotne w życiu. Książka rozpoczyna serię „Przystanek szkoła”, więc będę niecierpliwie czekała na kolejne tomy, bo spodziewam się dobrej zabawy i mądrej treści.
Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl