Nocne godziny recenzja

"Śmierć jest tym, co przez całe życie masz na końcu języka."

"Nocne godziny" to pierwszy mój horror jaki miałam okazję przeczytać i nie sprawił, że siedziałam wystraszona, czy nie rzuciłam książki w kąt ze strachu - trzymał mnie w niepewności. Bardzo chciałam dowiedzieć się o co tak naprawdę chodzi w fabule i jakie będzie zakończenie - a było ono fenomenalne – kompletnie się nie spodziewałam takiego obrotu sprawy.

Książka zaczyna się dość niewinnie – ot, trzy osoby – aktorzy przyjechali na plan. Poznają reżyserkę i zostają zakwaterowani w zamku, w którym mają spędzić dwa miesiące – ma być jednocześnie ich mieszkaniem i planem filmowym. Salla, Lamia i Kail, a raczej Zuzia, Natalia i Wiktor to z pozoru normalni nastolatkowie, których marzeniem jest zostać aktorami. Gdy trafiają razem na jeden plan w Szkocji nie znają się i wcale się nie zapowiada, że zostaną najlepszymi przyjaciółmi. Jednak im dłużej przebywają razem, tym stają się sobie bliżsi. Plan filmowy jest dla nich wyzwaniem bowiem okazuje się, że nic nie jest tak, jak było zaplanowane. Reżyserka zmienia cały znany im scenariusz, zdjęcia odbywają się późno w nocy i są w sumie przypadkowe. Nie mają kontaktu ze światem zewnętrznym. Z dnia na dzień przytrafiają im się coraz dziwniejsze "przygody". Są bardzo zdziwieni, ale też zdegustowani faktem, że nikt o nich nie dba, jak na każdym planie filmowym. W końcu orientują się, że coś jest w "nie tak" i bardzo chcą wyrwać się z tego dziwnego "świata".
Czy im się to uda? Czy są na dobrym planie? Jaki będzie finał książki?

Podczas czytania miałam wrażenie, że jest to faktycznie dziwny plan filmowy, reżyserka działa według sobie znanego scenariusza – tworzy 100% horror i stara się by aktorzy wypadli w swoich rolach przekonywująco. Gdy jednak zostają przytoczone historie aktorów sprzed spotkania na planie, zaczęłam się zastanawiać: "o co tu chodzi?". Nawet sobie pomyślałam, że to pewnie jakaś forma terapii, o której wiedzą tylko ich rodzice, jednak końcowe strony książki obnażyły prawdę.
Prawdę, której nigdy bym się nie spodziewała. Prawdę, do której musicie dojść sami.

Jednak mogę was zapewnić, że będziecie tak samo zdumieni zakończeniem jak ja. Autorka świetnie trzyma czytelnika w napięciu. Bardzo chętnie przeczytam jej poprzednią książkę "Muchomory w cukrze". Mam nadzieję, że i ten trailler równie mocno będzie trzymał w napięciu.