Nocne godziny recenzja

Książki Marty Bijan mają niepowtarzalny klimat. Każda z jej historii ma w sobie coś, co sprawia, że ja całkowicie przepadam. Tak było w przypadku "Nocnych godzin".

Salla, Lamia oraz Kail to postacie tytułowego filmu. Horror osadzony jest w mrocznym zamku na klifie, owiany mgłą, mokradłami, a w jego pobliżu znajduje się cmentarz. Scenariusz zapowiada się na kolejny filmowy hit, jednak okazuje się, że deszczowa Szkocja skrywa więcej sekretów. Wcielić się w role naszym aktorom poszło gładko, ale czy będą potrafili z nich wyjść?

Mówi się, że o dobrych książkach piszę się trudno i ja się z tym zgadzam. Od przeczytania "Nocnych godzin" minęło już kilka dni, a ja nadal mam po niej mętlik w głowie. Bardzo mnie wciągnęła ta historia! Nawet jeśli pierwsze dziesięć rozdziałów było sporym wprowadzeniem, przez co szło mi to trochę opornie, to dalej było już tylko lepiej (albo gorzej dla postaci). Krótkie momenty dodały jej dynamiki, a nawiązania do innych filmów czy książek autentyczności. Lubię takie zabiegi i tutaj poczułam, że mogłam być częścią tej historii. Trójka rodzeństwa w filmie. Trójka kompletnie obcych ludzi w realu. Salla, Lamia oraz Kail poznają się w nietypowych okolicznościach. Od początku posługują się między sobą imionami swoich postaciami, co czyniło tę książkę bardziej klimatyczną. Dzięki ich perspektywie możemy poznawać każdy skrawek szkockiego zamku. Najbardziej przywiązałam się tu do Lamii, Natalii, której opowieści nieraz przywodziły mi na myśl siebie. Jest ona tą najbardziej skrytą, analizującą wydarzenia bohaterką. Bardzo podobało mi się to, co autorka zrobiła z ich historią - nie znamy ich na starcie, jesteśmy jak aktorzy, którzy z każdym dniem na planie filmowym poznają się wzajemnie. Pisanie dziennika, opowiadanie anegdotek czy najstraszliwszych wspomnień; będziecie mogli tego tutaj doświadczyć. Pamiętajcie, żeby doczytać wszystko do końca, bo nigdy nie wiadomo, co może skrywać się między wierszami.

Czy możemy porozmawiać o tym, jaki w tej książce jest klimat? O mamo. Teraz powinnam Wam napisać kilkanaście przymiotników, którymi mogłabym go określić, ale tego nie zrobię. Takie elementy warto budować sobie samemu - każdy z nas jest inny i każdy może odebrać pewne sceny inaczej. We mnie wzbudził on przede wszystkim przerażenie, począwszy od sceny z wanną po moment na cmentarzu. Wszystko się tu zagęszcza, do ostatniej strony... I właśnie z tego powodu przypominała mi się poprzednia książka autorki, czyli "Muchomory w cukrze". Nie bez powodu do niej teraz nawiązuje. "Nocne godziny" także mają w sobie mnóstwo ukrytych znaczeń czy właśnie nawiązań, które wchodzą do głowy dopiero po przeczytaniu. A samo zakończenie? Gdy na jaw wychodzą pewne fakty dotyczące bohaterów, ja tylko kiwałam głową, bo to, czego tutaj dokonali było dla mnie zrozumiałe. Życie ich tego nauczyło? Rodzina? Przyjaciele? Środowisko w jakim dorastamy mocno wpływa na to, co w przyszłości możemy robić. A tego, co zrobili Salla, Lamia oraz Kail niejednego z Was może zaskoczyć...

[ Współpraca reklamowa z Wydawnictwem Young ]