Pan Światła recenzja

Wyobraźcie sobie świat, którym rządzą prawdziwi bogowie. Możecie ich zobaczyć, możecie ich dotknąć, jeśli macie szczęście to mogą nawet osobiście odpowiedzieć na Wasze modły. Niebo nie jest czymś niewyobrażalnym i nieosiągalnym, ale istnieje naprawdę. Teoretycznie moglibyście chodzić po jego ulicach. Wasze dłonie mogłyby pieścić dotykiem wiatru futro białych kotów Kaniburrhy.
Gromowy Rydwan może przelecieć nad Waszym miastem. A gdy przyjdzie czas Władcy Karmy ocenią Wasze uczynki i przydzielą Wam nowe ciało. Na nieboskłonie codziennie widnieje most bogów - miejsce w którym słońce staje się pomarańczowe. Nirwana istnieje naprawdę i można ją osiągnąć. Fantastyczne, prawda?

Przynajmniej do momentu, w którym nie uświadomicie sobie tego, że bogowie są jak ludzie - niedoskonali. Mogą unieść swój Aspekt i przybrać Atrybut, mogą pokazać swoją moc, ale prawda jest taka, że rządzą nimi te same uczucia, co zwykłymi śmiertelnikami. Miłość, nienawiść, chęć posiadania. Żądza władzy. Strach.
Tacy bogowie, jako istoty omylne i egoistyczne, będą się na Was mścić. Będą walczyć przede wszystkim o swój własny dobrobyt - a dopiero potem ewentualnie o Was.

Dlatego akceleracjonizm jest herezją. Dlatego jest tak surowo karany. Dlatego Wasz świat nigdy nie pozna słowa pisanego, nigdy nie zazna uroków wycieczki rowerowej i nawet nigdy nie pozna toalety innej, niż dziura w ziemi. Dlatego będąc akceleracjonistą zyskujesz złą karmę i możesz nie dostąpić odnowienia. Albo odrodzić się jako niepełnosprawny. Chory. Jako wykastrowany bawół, małpa albo pies.
Już nie jest tak fantastycznie, prawda?
Oczywiście bogowie robią to dla Waszego dobra. Są jak surowi rodzice, którzy chcą Was prowadzić za rączkę przez życie i ten okrutny świat. W jaki sposób mieliby Wami kierować, jak mieliby Was napominać, karać i nagradzać, gdybyście osiągnęli w krótkim czasie zbyt wiele? Moglibyście jeszcze dojść do wniosku, że jesteście im równi. A tego byśmy nie chcieli. Prawda?

Wtedy jednak powraca on, Sam znany pod wieloma imionami - w swoim długim życiu był Mahasamatmanem, był Kalkinem walczącym u boku bogini Kali, był Mandżusrim, Siddhartą Pogromcą Demonów, Tathagatą, Poskromicielem który spętał pradawną rasę rakszasów, Maitreją, Oświeconym i Buddą wreszcie.

Towarzyszymy mu od momentu w którym zatrzymał się w słynnym zajeździe Hawkany, by udać się później do świątyni Brahmy, aż do dnia jugi w którym stanął do walki u boku Jamy-Dharmy, Kubery, Ratri i Kryszny, u boku Trimurti, przeciwko przerażającym zastępom Nirritiego Czarnego, Pana Zła.



Zelazny po raz kolejny zabiera nas w naprawdę fantastyczną, zachwycającą rozmachem mistyczną podróż. ,,Pan Światła'' jest prawdziwie ponadczasową historią - wydany po raz pierwszy w 1967 roku nie zestarzał się nawet odrobinę. Co samo w sobie jest naprawdę wielkim wyczynem w literaturze science-fiction i dowodzi prawdziwego geniuszu autora.
Czy polecam? Jak najbardziej! Niech nie odstrasza Was buddyjsko-hinduistyczna scena tej opowieści.



*Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl