To nie ja, kochanie recenzja

Cały dzień poświęciłam kolejnej książce Cole. Po "Reap" polubiłam ją, ale po "It Ain't Me Babe" pokochałam. Hmm od czego tu zacząć? Książka opowiada historię młodej kobiety, która mieszkała (a raczej więziona) w gminie. Jakich chory po*** wymyślił sobie jakąś filozofię. Inspiracja była z Biblii, ale czegoś takiego w Piśmie Świętym nie znajdziecie, co prezentował Zakon. Nie potrafię opisać tego jak bardzo ten świat Zakonu jest popieprzony. Przerażająca jest sama myśl, że gdzieś taki proceder może się odbywać!
Mea bo tak ma na imię bohaterka ucieka z Zakonu, a motywuje ją śmierć siostry. Poraniona, brudna w trafia do klubu/związku. Tam Prezydentem jest niejaki Styx, który jak się okazuje widzi w bohaterce dziewczynkę, którą spotkał 15 lat temu. I Tak zaczyna się historia, pełna przemocy, makabrycznych wspomnień, ale również niesamowitego uczucia między bohaterami. Dla mnie uczucie między Mea a Styxem jest wiarygodne, bo ile oboje wycierpieli sprawia, że naprawdę są oni dla siebie przeznaczeni.
Styx lub też River jest postacią, którą trudno mi opisać. Gdyż jest on bezwzględnym przywódcą, bez problemu potrafi zabić człowieka i to jeszcze makabryczny sposób. Lecz to mnie nie odpycha, bo jest to usprawiedliwione. Zrobił to, bo sprawy klubu tego wymagają.
Rewelacyjnie jest stworzony świat klubu. Tego jak się zachowują, jak wyglądają. Pani Agnieszka Lingas-Łoniewska powinna się uczyć... 
Jedynie raziło mnie słownictwo. Przekleństwa rozumiem, bo to w końcu są bikerzy. Generalnie chodziło mi o "starą" i "suki". Jak padało słowo suka to od razu w mojej głowie poprawiałam na "kobietę" 
Bohaterzy cud malinka! Przeczytałam mnóstwo książek o rewelacyjnych bohaterach, ale ci tutaj są w moim topie. Od razu zakochałam się w tych facetach. Styx, Ky, Tank, AK, Smiler no i oczywiście Flame. Ten ostatni to mój ulubieniec.  Swoją drogą dziwne jest to, że im dziwniejszy bohater tym bardziej czytelniczki darzą go sympatią 

Zatem "It Aint Me Babe" w trafia do mojej listy Ulubione i polecam ją każdemu.