Własny kąt recenzja

Książka pt. "Własny kąt" jest pierwszym dziełem Jerzego Stasiewicza , które przeczytałam. Czytając biogram autora dowiedziałam się, że Własny kąt nie jest pierwszą książką pana Jerzego. Stasiewicz zadebiutował w 1983r. w almachu Ziemia wierszem zdobna. Autor jest także poetą, który w swoim życiu wydał wiele tomików poezji. Jest dwukrotnym zwycięzcą turnieju jednego wiersza "Powrót z U" w Głuchołazach oraz zdobywca Srebrnego Pióra Oficyny Wydawniczej "TAD-AD" w Jastrzębiu Zdroju. Jerzy Stasiewicz otrzymał bardzo szczególne odznaczenie, tj. nominacja Ministra Kultury do odznaki honorowej "Zasłużony Dla Kultury Polskiej". Razem z żona Violettą są gospodarzami spotkań literackich "Z bitwą w tle". Książka Własny kąt jest debiutem prozatorskim autora.
Biorąc książkę do ręki nie wiedziałam co o niej myśleć. Z tyłu okładki nie było żadnego opisu dotyczącego treści książki. Przednia okładka nie mówi nam także zbyt wiele.
Zaczynając czytać tę jakże krótką książkę nie oczekiwałam wiele. Na początku dowiadujemy się, że akcja dzieje się podczas zimy. Jest mroźno, zimno i jest pełno śniegu.
Narratorem a zarazem głównym bohaterem jest mężczyzna, ojciec i mąż. Bohater opowiada o pewnej mroźnej sobocie, kiedy to jego mała córeczka postanowiła, że chce iść na sanki
Ojciec niezbyt był tym pomysłem zachwyconym, gdyż przerażała go opcja wychodzenia rano na dwór w trzaskający mróz. Uległ jednak córce i po śniadaniu wyszli na górki.
Gdy córka głównego bohatera bawiła się z innymi dziećmi, mężczyzna zaczął wspominać swoje dzieciństwo. Zjeżdżanie na sankach, metalowe sanki, zabawy na śniegu. Wspominając zapomniał o tym, że miał z Patrycją, bo tak miała na imię Mała, zjechać na sankach.
Bawili się w śnieżnym dywanie, gdy nadszedł czas powrotu. Wtenczas mężczyzna poznał tajemniczego jegomościa. Wyglądał na bezdomnego. Bohater widział go już kilka razy jak skręcał w ruiny w lesie. Zaczęli rozmawiać. O życiu, dzieciach, pracy, domu. Główny bohater podczas tej rozmowy nauczył się wiele. Czytelnik także może się dużo nauczyć. Ja jak przeczytałam całą rozmowę inaczej spojrzałam na świat. Zaczęłam inaczej myśleć. Na chwilę "zatrzymałam się", zastanowiłam nad tym co jest tak naprawdę w życiu ważne. Taka krótka książeczka,a potrafi skłonić do refleksji. Pomimo tak małej objętości ma ona swoją "głębię", w której można utonąć. Styl autora jest bardzo prosty, zrozumiały, łatwy w odbiorze. Po raz kolejny spotkałam się, z krótką książeczką, po której się niczego nie spodziewałam. No bo, co można zawrzeć w tak krótkiej treści.
Jeśli tylko pojawi się jakaś książka pana Jerzego Stasiewicza to z pewnością ją przeczytam. Mam nadzieję, że będzie równie ciekawa i fascynująca jak "Własny kąt".