Zawodnik recenzja

Pasja często nas definiuje. Jest odzwierciedleniem tego, jak postrzega nas społeczeństwo. Nie każdy z nas ma szanse odnaleźć w sobie taką miłość. A wielu z tych, którzy ją znajdą, tracą ją gdzieś wśród codziennych problemów i obowiązków.

Sięgając po tą książkę, od początku poznajemy dwoje młodych ludzi pełnych siły i pasji. Jasona świat to boks. Od dziecka poznawał tajemnice tego świata, nie znając tak naprawdę nic innego. Jest to jego sposób na życie i coś, dzięki czemu jest definiowany. Maya kocha taniec. Uwielbia chwile, gdy włączając muzykę zatraca się w jej dźwiękach i traci kontakt z rzeczywistością. Jest to chwila zapomnienia i wyciszenia. Mimo tego, że jako nieliczna miała szansę odnaleźć w życiu swój wymarzony cel, jej najbliżsi nie pochwalają tego. Uważają, że to kaprys, a dziewczyna swoją przyszłość ma związać z prestiżowym zawodem. Jej cechą nie jest jednak uległość i postanawia walczyć o swoje. Trafia do Nowego Jorku i to tam światy tej dwójki się zderzają. Początkowo ich relacja jest burzowa, a pierwsze spotkanie katastrofą- jednak jak mówią świat zawsze dąży do równowagi.

Na egzemplarz tej książki czekałam kilka miesięcy. Byłam zachwycona możliwością jej przeczytania, gdyż idealnie wpasowała się w mój gust czytelniczy. Po jej otrzymaniu trochę zdziwiła mnie jej mała pojemość- a na dodatek duża czcionka, ale nie dałam się zniechęcić, bo nie zawsze to co dobre musi być tzw. cegłą. Tym razem jednak, nie miałam racji. O ile potencjał tej historii był naprawdę ogromny, to jej treść był okrojona do minimum. Świetny początek szybko zamienił się w bieg i relacja naszych bohaterów wręcz ze strony na stronę pędziła w zawrotnym tempie. Nie zdążyłam nawet ich dobrze poznać a kończyłam już ostatni rozdział. Autorka miała świetny pomysł na bohaterów, lecz gdzieś po drodze zapomniała, że jako czytelnicy chcielibyśmy zostać porwani na kartki tej powieści i czytając utożsamiać się z Mayą i Jasonem. Według mnie ta książka mogłaby być objętościowo jeszcze raz taka sama, bo aktualnie czyta się to bardziej jak nowelkę. Po przeczytaniu czułam ogólny niedosyt, zwłaszcza po wydarzeniach na końcu, gdzie cała kumulacja zdarzeń została rozwiana w kilku stronach nie pozwalając nam emocjonalnie przeżywać przedstawionych zdarzeń.

Nie do końca wiem jak oceniać tą pozycję, ponieważ jako pełnowartościowa powieść zostawia ogromny głód na więcej. Jest to lekka historia na dosłownie godzinkę lub dwie. Bohaterowie nie zostaną na długo w naszych głowach, a historia szybko się rozmyje. Widzę jednak, że autorka mimo wszystko ma bardzo przyjemny styl pisania i z chęcią przeczytałabym jej autorstwa coś dłuższego i bardziej złożonego.