Ojciec chrzestny recenzja

Pomyśl o tym, co Cię najbardziej wnerwia w otaczającej rzeczywistości. Brak empatii i miłość do samego siebie, porządnie doprawiona samolubstwem i skrajnym egoizmem. Wyścig szczurów, w którym meta oznacza jedno wielkie, czarne nic. Odliczanie do pierwszego i zakupy ściśle według listy. Permanentny stres i strach, że nie sprostasz oczekiwaniom. Samotność w tłumie.

A teraz weź głęboki oddech. Wdech - wydech. W świecie Mario Puzo to wszystko nie istnieje. Pod jednym warunkiem: musisz przyjąć propozycję nie do odrzucenia. Możesz mieć pracę którą kochasz i która zapewni godne życie Tobie i Twojej rodzinie. Możesz być otoczony ludźmi, którzy zawsze podadzą Ci pomocną dłoń. Możesz być pewien, że nie będzie to dłoń interesanta, wyciągana przy najbliższej okazji w geście "daj". Nikt nie oczekuje niczego w zamian poza przyjaźnią, oddaniem, lojalnością i pomocą w potrzebie - czyli wszystkim tym, co sam dostajesz. To chyba nie jest wygórowana cena?

Po przeczytaniu "Ojca chrzestnego" doszłam do wniosku, że jak już będę bogata i będzie mnie stać na zagraniczne wakacje, pojadę prosto na Sycylię. Tam znajdę sobie narzeczonego i do końca życia będzie mi się wiodło jak pączkowi w ciepłym masełku. Strzelać nie umiem, chyba, że twarzówki na zdjęciach. Znajomości nie mam. Poker face też nie wychodzi mi najlepiej. Co w takim razie poza zaopatrywaniem Ojca Chrzestnego w smakołyki, pilnowaniem jego dzieci lub prasowaniem koszul mogłabym mu zaoferować? Oceń sam - pamiętanie o urodzinach Dona i członków jego rodziny w zamian za pomoc zawsze i wszędzie to chyba dobry deal, nieprawdaż?

Uważam, że gdyby wszyscy żyli według zasad "Ojca Chrzestnego" na świecie byłoby lepiej. To proste jak drut i jasne jak słońce: jak Ty komu, tak on Tobie. Koniec, kropka. Pamiętałeś o mnie, kiedy Cię potrzebowałem? Świetnie, proś o co tylko chcesz. Nie? Sorry Winnetou, radź sobie sam. Właśnie tak wygląda moja utopia.

"Ojciec Chrzestny" to pozycja wyjątkowa. Zasłużyła sobie w pełni na miano kultowej i na pewno jeszcze nie raz do niej wrócę. To jedna z najlepszych książek jakie czytałam, tak pod względem treści, jak i formy. Jeszcze tydzień po odłożeniu książki na półkę żyłam w świecie Familii. Bardzo dużo myślałam o sprawach ważnych i ważniejszych. Ta książka otwiera oczy.