Niewidzialny człowiek recenzja

Następny klasyk z gatunku fantastyki naukowej, po który sięgnęłam. Powieść napisana pod koniec XIX wieku i musiała wtedy wzbudzać sensację, teraz jest wartą przeczytania ciekawostką. „Niewidzialny człowiek” jest napisany w stylu dziennikarskich sensacyjnych relacji z wydarzeń, których bohaterem jest Niewidziany Człowiek. Zaczyna się sensacyjnie, oto w małej wiosce, w gospodzie wynajmuje pokój dziwny człowiek, szczelnie ubrany, całą twarz ma zabandażowaną i do tego nosi ciemne okulary. Za nim przyjeżdża całe laboratorium chemiczne i liczne książki, pracuje cały czas samotnie. W takiej małej społeczności oczywiście wzbudza duże zainteresowanie. Niestety on jest drażliwy, opryskliwy, wręcz niegrzeczny, nie chce z nikim rozmawiać, a przy tym niszczy pomieszczenia, w których pracuje. Kiedy pewnej nocy ktoś kradnie pieniądze z domu pastora, a pastor słyszy, ale nie widzi złodzieja, zaczynają go podejrzewać. Gdy wdzierają się do jego pokoju, odkrywają prawdę, że ten człowiek jest niewidzialny. Człowiek ten ucieka, ale przy okazji rani ludzi. Od tej pory jest osobą ściganą, a uciekając, staje się coraz bardziej agresywny. Historię widzimy na przemian oczami Człowieka Niewidzialnego i osób, które go ścigają. Dopiero pod koniec powieści, gdy trafia do swojego kolegi, doktora Kempa, poznajemy jego historię. Młody naukowiec opracował recepturę, aby stać się niewidzialnym i wypróbował ją na sobie. Niestety nie ma opracowanej receptury odwracającej ten stan i przez to staje się więźniem własnego wynalazku. Do tego wynalazku tego dokonał w zimie, a poruszać się może wyłącznie nago. Oblepiające błoto lub śnieg jego ciało czynią go widzialnym. Okazało się, że znalazł się w sytuacjach, których nie przewidział i wzbudza to w nim coraz większą agresję. Nie poznajemy go wcześniej, a więc nie wiemy, co wcześniej planował. Domyślamy się, że chciał zdobyć sławę i fortunę, ale czy takimi metodami. Czy stając się niewidzialny, zatracił swoje człowieczeństwo, stając się psychopatycznym mordercą, chcącym zapanować nad miastem wzbudzając strach, paraliż. Czy był szalonym naukowcem, czy takim się stał pod wpływem własnego wynalazku?

W tej chwili już nie wzbudza takiej sensacji, ale jest bardzo dobrze napisaną przygotówką z elementami fantastycznymi. Dzięki świetnie wykreowanym postaciom, a także humorowi autora, tę powieść naprawdę dobrze się czyta lub słucha.