Dama w kapeluszu recenzja

Dostałam pierwszą książkę do recenzji z Klubu Recenzenta (za to od razu dodatkowa gwiazdka na starcie), licznik dni coraz szybciej tyka, książka już dawno przeczytana, a ja biję się z myślami, co by tu zrobić...

Bo książka jest naprawdę fatalna. Tu się nic kupy nie trzyma. Gdybym zaczęła przepisywać cytaty, to stałaby się z miejsca gwiazdą wątku pod tytułem "BIBLIOTEKA IDIOTYZMÓW" ;)

Szczerze, to na miejscu wydawcy nie chciałabym mieć opublikowanej takiej recenzji, wśród tych innych, pełnych zachwytów (średnia ocen dobija 8/10, ode mnie dostaje 3 gwiazdki, a i to naciągane). Ale jak trzeba pisać, to trzeba, chociaż umęczyłam się z tym bardziej niż Mańka po całym dniu w pralni ;)

Ale zaraz, możecie zapytać, przecież książek nie wciskają przymusem, można było sobie wybrać, to czemu wybrałaś taką, która ewidentnie nie jest dla ciebie?
A, widzicie... bo wydawcy robią różne podchody, żeby wykorzystać młodego, pełnego dobrych chęci recenzenta. Na przykład opisują książkę jako "powieść historyczną" (mniam), której akcja dzieje się w mieście Łodzi (kocham!) w dwudziestoleciu międzywojennym (podwójne mniam z frędzelkami), dają blurb "poruszająca opowieść o przyjaźni ponad podziałami, miłości i dążeniu do realizacji marzeń" (och, tak!) i pięknie wystylizowaną okładkę w odcieniach butelkowej zieleni (mhmmm...). Dałam się uwieść. Jak pierwsza naiwna.

A potem brutalne zderzenie z rzeczywistością. Powieść jest zwykłą obyczajówką, tylko osadzoną w dekoracjach sprzed 100 lat (akcja książki zaczyna się w 1927 roku), ale mentalność bohaterów, ich podejście do życia i ocena sytuacji są jak najbardziej współczesne. Podejście do seksu przedmałżeńskiego i prostytucji raczej, że spoko, wszystko dla ludzi, za to przemoc w rodzinie i gwałt małżeński wzbudzają protesty, jakby łońskiego roku każdy na wrotach stodoły pisał #metoo.

Akcja dzieje się w Łodzi i podłódzkich miejscowościach (za to plus jedna gwiazdeczka), miło się czyta o znajomych ulicach i rozpoznawalnych budynkach, jakoś to osadza wyobraźnię w ciekawych ramach, ale pozostałe nawiązania do historii miasta i jej znanych mieszkańców sprawiają wrażenie doklejonych na siłę, jakby nagle w środku tandetnego romansidła żywcem skopiowano dwa zdania z wikipedii, trochę ni przypiął, ni wypiął, jak kapelusz z woalką do baraniego kożucha.

"(...) skrę­ciła w prawo, kie­ru­jąc się w stronę kwa­tery. Mi­ja­jąc dom przy Wschod­niej dzie­więt­na­ście, po­my­ślała jed­nak o czymś zu­peł­nie in­nym. Lu­dzie bo­wiem ga­dali, że pod tym ad­re­sem, pod przy­bra­nym na­zwi­skiem miesz­kał sam mar­sza­łek Jó­zef Pił­sud­ski. Po­dobno pro­wa­dził tam tajną dru­kar­nię Ro­bot­nik, która dzia­łała do dwu­dzie­stego dru­giego lu­tego ty­siąc dzie­więć­set­nego roku, a zo­stała zli­kwi­do­wana przez car­ską Ochranę. Nie­sa­mo­wite! – po­my­ślała. – Jak to moż­liwe, że po­dą­żam te­raz śla­dami sa­mego mar­szałka Pił­sud­skiego? Ka­mie­nica jak każda inna, ale za­wsze kiedy Pola tędy prze­cho­dziła, jej my­śli bie­gły do tam­tych cza­sów, za­bo­rów, prze­śla­do­wań i walki o nie­pod­le­głość." (monolog wewnętrzny 22-letniej Apolonii Marchew, wiejskiej dziewuszyny z wykształceniem podstawowym, wracającej do domu po kilkunastu godzinach pracy przy szyciu. Ciekawe czy jej się zwidywały barykady rewolucji, jak szła Południową...)

Storytelling też taki bardziej przaśny. Każdy rozdział w stylu odcinka telenoweli: przyszedł, wyszedł, ona powiedziała, a on jej na to odpowiedział, przy czym on miał na sobie kapelusz, a ona wełnianą chustkę w kwiaty i jak trzy razy nie powtórzą tego samego różnymi słowami, to jakby nic nie zostało powiedziane, minęły 3 miesiące, nadeszła jesień.

Do tego tra-gi-czny język. Naprawdę straszny. Aż sprawdziłam, czy książka przeszła redakcję i korektę. I tak. Ktoś się pod tym podpisał, własnym imieniem i nazwiskiem. Gratuluję odwagi ;)

Gdybym czytała tę historię w innych okolicznościach, zarzuciłabym ją po kilkunastu stronach. Ale byłam dzielna, dobrnęłam do końca i nawet recenzję udało mi się napisać. Tak że tak. Pierwsze koty za płoty i mam nadzieję, że następnym razem trafię lepiej.

PS. I jeszcze plus jedna gwiazdeczka za okładkę, chociaż co prawda fotka pochodzi ze Stocka, ale jest tak piękna i dobrze dobrana, że warto docenić :)

*** Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl. ***