Jedno małe poświęcenie recenzja

jaki jest ten kryminał?
odpowiem może pokrętnie, może niedorzecznie, ale...
jest ARCY-INTELIGENTNY
dlaczego?
Czytasz i czujesz, nabierasz wręcz pewności, że autorka musiała się do pisania bardzo przygotować - rozrysowała całą strukturę, rozpisała fabułę z każdym detalem, zbudowała wyrazistych bohaterów o specyficznych osobowościach i dążeniach... Skonstruowała niemalże architektoniczną fabułę w iście profesjonalnym stylu.
W tym thrillerze bowiem wszystko do siebie pasuje i z sobą współgra - to idealnie skomponowany utwór rozpisany na poszczególne strony, rozdziały i dni. Mamy samobójstwo, które samobójstwem nie jest - ale kto w takim razie za nim stoi? Dlaczego? Z dachu spada w końcu młoda dziewczyna, nafaszerowana prochami, której zycie dopiero się zaczęło... Podejrzenie pada na chłopaka, na Alexa, z którym przebywała. Wiele jednak nie pasuje do niego, do jego rysu mordercy. Wiele poszlak wodzi policję za nos i zwodzi na manowce, gdy prawdziwy zabójca sieje strach ...
Alex to reporter, który po powrocie do codzienności zmaga się ze stresem powojennym, z traumą, z którą nie umie sobie sam poradzić, a którą wypiera z siebie. Udaje twardego, podczas gdy taki nie jest. Lecz prawie każdy z bohaterów "Jednego małego poświęcenia" nie jest tym, za kogo go inni biorą. Dualizm się pojawia nie jeden raz... I to sprawia, że czytanie stanowi niesamowitą frajdę. Wsiąkasz nie dość, że w postaci, bierzesz udział w dochodzeniu, stajesz się ofiarą porwania, czy też wdziewasz kapcie grubego dozorcy marzącego o świętym spokoju i kobiecych fatałaszkach, to stajesz w pierwszej linii na froncie. Wystawiasz pierś gotową na poświęcenie - i nie koloryzuję. Jesteś odważnym bohaterem drugoplanowym tej ksiązki. Nie sposób bowiem odseparować siebie samego od tych krwistych i jakże wyrazistych bohaterów.
"Jedno małe poświęcenie" to niebywała, dobrze skrojona, pierwszorzędnie napisana i co najważniejsze - bardzo ciekawa ksiązka. Od początku do samego końca. Thriller, na jaki mało kiedy trafiasz. To nie jest czytadło, to jest uczta czytelnicza.
Jestem pełna zachwytów.

dziękuję MUZA