Nieprzyjaciel Boga recenzja

„Nieprzyjaciel Boga” to drugi tom trylogii opowiadającej alternatywną wersję legendy o królu Arturze. Także tutaj narratorem jest Derfel, co sprawia, że książkę czyta się podobnie jak „Zimowego monarchę”. Wydarzenie zaczynają nabierać tempa, a akacja coraz bardziej się rozwija. Autorowi udało się utrzymać specyficzny klimat oraz - pomimo znacznej objętości – nieustanne napięcie.

Bohaterowie znani z poprzedniej części bardzo się rozwijają. Derfel zdecydowanie nabiera charakteru - nie jest już tylko jedną z wielu osób w powieści i narratorem, ale także niezwykle intrygującą postacią, która niejednokrotnie zaskakuje. Moją uwagę zwrócił szczególnie wątek o pochodzeniu Derfla, który ma znaczący wpływ na dalszy ciąg opowieści i jestem pewna, że będzie kontynuowany w kolejnym tomie. Przyznam, że prawda o jego rodzinie zaskoczyła mnie i uważam, że jest to bardzo dobre rozwiązanie ze strony autora. Derfel okazuje się kimś więcej, niż na początku się wydaje, a jego losy zaczynają być bardziej zajmujące niż samego Artura.

Na tle innych zdecydowanie wyróżniają się także Merlin, wraz z jego ciętym językiem oraz Ginewra, której poczynania stają się bardzo zastanawiające. Jestem pewna, że jeszcze niejednokrotnie jej postępowanie zadziwi. Także wątek Ceinwyn został poprowadzony w ciekawy sposób – jej postawa jest dowodem na to, że nie warto sądzić po pozorach.

Oprócz znanych już bohaterów pojawia się także wielu nowych, którzy także posiadają różnorodne i interesujące osobowości. W „Nieprzyjacielu Boga” występuje motyw wyraźnie nawiązujący do Tristana i Izoldy. Podobnie jak legenda o Arturze jest przedstawiony w trochę inny, bardziej mroczny sposób.

Muszę przyznać, że część ta wciągnęła mnie jeszcze bardziej niż poprzednia, między innymi ze względu na szybko rozwijającą się akcję i wiele nowych wątków. Jestem bardzo ciekawa, jak dalej potoczą się losy bohaterów i co się jeszcze wydarzy. Jedno jest pewne – będzie się działo!