Lady Makbet recenzja

Jedno spojrzenie, aby doprowadzić mężczyzn do szaleństwa. Jedno spojrzenie, aby ich zniszczyć.

Od dziecka Roscille wykazywała się nietypową urodą, która z wiekiem tylko rosła. Lecz jej oczy – to już zupełnie inna sprawa. Choć piękne, wywoływały niepokój, strach, a nawet i pożądanie. Dlatego nakazano jej ukrywać swoje oblicze, aby nie kusić biednych, słabych mężczyzn.

Nie przeszkadza to jednak wydać ją za mąż za szkockiego brutala o barbarzyńskich zwyczajach.

Chociaż Ava Reid zabiera nas w podróż do szekspirowskiego świata, jest to jednak zupełnie inna historia. Nie oczekujecie wiernego odzwierciedlenia tamtej opowieści, lecz podejdźcie jako do nowej, odświeżonej wersji, alternatywnej wersji „co by było, gdyby”.

Nie jest to opowieść romantyczna, o aranżowanym małżeństwie, gdzie dwie strony z czasem odnajdują wspólne szczęście. Nie, jest to gotycka feministyczna opowieść o strachu, walce o przetrwanie, samotności, zakrapiana mroczną magią. Niesamowicie doceniam pracę autorki, która gruntowanie przygotowała się do napisania powieści, pod względem sprawdzeniem podłoża historycznego, kulturowego, lecz przede wszystkim języka wiernemu tamtemu okresowi. Powiedzieć, że jest napisana pięknie, poetycznie, barwnie, to jak nie powiedzieć nic. Stworzyło to wyjątkowe połączenie fantastyki z literaturą piękną.

Roscille nie jest bohaterką idealną. Wielokrotnie popełnia błędy wynikające z braku doświadczenia, młodzieńczej naiwności, przerażenia, niosące za sobą falę destruktywnych konsekwencji jej działań. I chociaż chciałam krzyczeć, przeklinać, kręcić głową z niedowierzania, w jakimś stopniu fascynujący jest upadek postaci i obserwowanie, jak wszystko toczy się w złym kierunku.

Nie jest to powieść, która przypadnie do gustu każdemu. Jednych odstraszy jej powaga, powolne tempo akcji, brak wierności w odwzorowaniu szekspirowskiej wersji. Jednak innych może zachwycić niesamowity język, ciężki mroczny klimat, przyprawiający momentami o dreszcze. Nie jest to również lekka powieść do przeczytania w jeden wieczór, ale bardziej wymagająca historia, zmuszająca czytelnika do refleksji, pełna niedomówień i zostawiająca po sobie wiele pytań. Dla mnie na pewno jest to jedna z tych książek, która zapada w pamięć i zostaje ze mną na dłużej.