Schronisko, które spowijał mrok recenzja

Za namową swojego przyjaciela Tomasz Wilczur wyrusza w Karkonosze, by poszukać inspiracji do kolejnego swojego kryminału. Ma on mu pomóc odbudować pisarską karierę i pogodzić się z bolesną śmiercią ukochanej. Na miejscu rozpoczyna własne śledztwo dotyczące tajemniczej śmierci Andrzeja Czerwińskiego, który po latach próbował odkryć, co się stało z jego ojcem oraz wujkiem, zaginionymi przed wielu laty. Dochodzenie doprowadza mężczyznę aż po schyłek lat '40 XX wieku, a sekrety, jakie odkryje, sprowadzą na niego śmiertelne niebezpieczeństwo...

Autor uwielbia Karkonosze, ich historię i legendy związane z tym pasmem górskim. Tę miłość widać praktycznie na każdym kroku, w każdym akapicie, a nawet w zdaniu. Swoją sympatię potrafi przelać na czytelnika za sprawą ogromnego literackiego kunsztu obrazowych, barwnych opisów - które nie męczą, a wręcz zachwycają - oraz lekkiego plastycznego języka. Ja sama momentami miałam wrażenie, iż doskonale znam przedstawione krajobrazy, szlaki czy budynki nie tylko z zapisanych kartek bądź zdjęć, ale także w rzeczywistości, gdyż idealnie wizualizowały mi się one przed oczami. Fabuła została świetnie skonstruowana, twórca znakomicie potrafi też lawirować między faktami, a literacką fikcją. Jak mistrz malarstwa pociągnięciami pędzla, tak on słowami odmalowuje rzeczywistość, gdzie prawdziwi ludzie oraz wydarzenia bez żadnego konfliktu idą ramię w ramię z tymi, będącymi wytworem jego jakże bogatej wyobraźni.

Początkowo akcja upływa spokojnym nurtem, jednak im dalej w las robi się coraz bardziej dynamiczna. Napięcie rośnie, atmosfera gęstnieje niczym mgła i spowija odbiorcę mrokiem, który tkwi w ludziach i ich niegodziwych umysłach, a gdy te dwa aspekty osiągną moment krytyczny, spadają na czytelnika jak lawina, zasypując go nie śniegiem, ale wielkimi odłamkami emocji poruszających i przenikających go do szpiku kości.

Historia, jaką w mistrzowskim stylu zaserwował nam Sławek Gortych, to hołd dla ratowników górskich, narażających każdego dnia swoje zdrowie oraz życie, by nieść pomoc turystom, którzy często z braku wiedzy, z bezmyślności, brawury czy po prostu zwykłej głupoty sprowadzają na siebie niebezpieczeństwo. Autor stara się uświadomić nam, że góry oprócz majestatycznego oraz urzekającego piękna zawierają w sobie groźbę i trzeba do nich podchodzić z należytym szacunkiem oraz pokorą.

To kolejna "schroniskowa" książka Sławka Gortycha, która zachwyca nie tylko cudowną okładką, ale przede wszystkim rewelacyjną, perfekcyjnie dopracowaną treścią. Polecam z czystym sumieniem i rekomenduje całym czytelniczym serduchem, które twórczość pisarza skradła mi od pierwszych przeczytanych przeze mnie stron. Szykujcie się na moc wrażeń oraz mocne zakończenie, poruszające najwrażliwsze struny duszy człowieka.