Niebezpieczna gra recenzja

Bohaterką debiutanckiej powieści Emili Wituszyńskiej jest Warszawska policjantka i znany aktor. Weronika ciężko znosząc śmierć partnera i przyjaciela dostaje nową sprawę, która może albo pomóc jej się otrząsnąć, albo ją pogrążyć. Najgorsze w tym wszystkim jest to, że musi udawać dziewczynę aroganckiego aktora. Czy podoła zadaniu?
Co myślę po przeczytaniu książki? Jest to naprawdę rewelacyjny debiut. Bohaterowie wykreowani są w bardzo dobry sposób. Główna bohaterka, choć niezaprzeczalnie jest silną kobietą, ma też swoje słabości. Jeden minus przy niej- alkoholizm to okropna choroba, a wychodzenie z niej jest bardzo, ale to bardzo długim, ciężkim, brudnym i żmudnym procesem nieprzyjemnym dla uzależnionego jak i jego otoczenia. Tutaj zdaje się, że uzależnienie minęło niczym za pomocą pstryknięcia palcami.
Wiem, iż temat ten nie był głównym przedmiotem książki, jednak moim zdaniem o takich sprawach powinno się pisać z uwagą.
Pomijając jednak ten aspekt fabuła książki naprawdę mnie urzekła. Wartka akcja, zbrodnie i morderstwo w tle. Bohaterowie o ciętym języku skazani na siebie to dobry przepis na humorystyczne dialogi, który tutaj spisał się idealnie. Nie da się nie lubić relacji, jaka rodzi się między dwójką głównych bohaterów. Fabuła może wydawać się banalna, jednak taka nie jest. Jest dobrze przemyślana (pomijając cudowne ozdrowienie z alko Wery) i napisana przyjemnym, prostym i łatwo przyswajalnym językiem bez znaczących błędów, sceny damsko-męskie (i tu mam na myśli również flirt) napisane nienachalnie. Nie jestem fanką erotyków, bo te zazwyczaj napisane są w moim odczuciu dość groteskowo, budząc często politowanie i rozbawienie a często wręcz zniesmaczenie. Tutaj obyło się na szczęście bez takich odczuć. Całość trzyma w napięciu do ostatniej strony.
Książka jest naprawdę warta tego, by po nią sięgnąć! Szczerze polecam!