Wilczyca recenzja

Katarzyna Berenika Miszczuk nie jest mi obcą pisarką. Przeczytałam wszystkie jej powieści i obecnie czekam na kolejną - "Ja, potępiona". Jak wcześniej pisałam, zadebiutowała będąc uczennicą liceum, obecnie studentka medycyny na Uniwersytecie Warszawskim.

"Wilczyca" to kontynuacja "Wilka", opowiada o dalszych losach nastoletniej Margo i jej wyjątkowych przyjaciołach z niecodziennymi zdolnościami.

Po wszystkich wstrząsających wydarzeniach wszystko wraca do normy. Margo jest szczęśliwa z Maxem, Iv powoli dochodzi do siebie, choć cały czas ma luki w pamięci, Pijawka nie daje spokojnie żyć... Czyli wszystko praktycznie jest na swoim miejscu, do czasu...

Wszyscy kochamy nowych bohaterów w książce, prawda? No cóż, w tym przypadku będzie odrobinę inaczej. Poznamy Carol, "przemiłą" dziewczynę, której jednym z życiowych marzeń jest zdobycie Maxa, czym będzie doprowadzała Margo do białej gorączki. Poza tym, kto nie uwielbia bezmyślnej paplaniny na temat nowego tuszu do rzęs?

Nie mogło też zabraknąć Carlosa, chłopaka ze sklepu zoologicznego, który bardzo polubił Margo i pomyślał sobie, że fajnie byłoby trochę bliżej poznać Margo i przy okazji postanowił uratować ją z tajemniczej sekty, do której zaciągnął ją Max.

Aki nieszczęśliwe zakochany w Iv, która niestety go nie pamięta, przez co ten będzie zadręczał główną bohaterką nużącymi pytaniami o jej przyjaciółkę.

W tej części nasza uwaga skupi się na wizjach Margo oraz tajemniczym potworze żądnym krwi naszych wilków, który odrobinę namiesza w ich życiu, przez co zielonookiego będą prześladowały tajemnicze migreny, po których ma luki w pamięci.

Muszę przyznać, że w porównaniu do "Wilka" zdecydowanie poprawił się język, wcześniej miało się wrażenia, że czyta się jedno z wielu Onetowskich opowiadań.

Fabuła też niczego sobie. Dużo się dzieje, co chwilę dowiadujemy się czegoś nowego, co nie oznacza jednak, że jesteśmy bliżej rozwiązania zagadki. Nie małe zaskoczenie zafundowała nam Pani Katarzyna na sam koniec, gdy okazało się kto był tak zwaną wtyczką, przez co wszystkie plany i akcje z góry skazane były na niepowodzenie.

Cały czas podoba mi się pomysł z wpleceniem wątku medycznego, który sprawia, że całość jest bardziej intrygująca i przerażająca, bo kto by pomyślał, że pójdziemy do szpitala, a tam nam wstrzykną nic nie spodziewającym się i niewinnym tajemniczego wirusa, bo pod nosem rządu przeprowadzane są dosyć niecodzienne badania.

Podsumowując - jest to ciekawa historia, idealna na wolne popołudnia przy kubku gorącej herbaty czy czerwonego barszczu, jednak nic nie zwalającego z nóg. Jest to opowieść lekka i przyjemna, gdzie rządzą wilkołaki, niekoniecznie przeze mnie uwielbiane, ale kochane przez innych.