I wciąż ją kocham recenzja

Jest to pierwsza książka od Nicholasa Sparksa, którą miałam okazję przeczytać i po prostu mnie urzekła. Wstyd się przyznać, ale uwielbiam tego typu historie miłosne. Takie moje małe guilty pleasure.

Przechodząc do konkretów, na początku odrobinę się bałam, że książka może być odrobinę nużąca, jednak nic takiego nie miało miejsca, wręcz przeciwnie. Mnóstwo rzeczy, które są wręcz absurdalnie związane z naszą rzeczywistością i codziennością - zły stan zdrowia ojca, nieciekawe kontakty z rodzicem, pierwsza prawdziwa miłość, zazdrość, zawód, cierpienie, niezrozumienie... Długo mogłabym tak wymieniać, złożyły się na to, że książką naprawdę wciąga.

Bohaterowie ciekawie wykreowani, widać, że mają swój własny charakter i odrębne spojrzenie na otaczający ich świat. Nie są jednoznacznie czarni, ani biali, każdy ma swoje za uszami (jak dla mnie i tak najwięcej ma Savannah, ale to tylko moje skromne zdanie).

Na język nie mam co narzekać, bardzo fajnie przetłumaczona. Całość ładnie ubrana w słowa. Nie wiem co jeszcze mogłabym na ten temat napisać. Jest tak jak być powinno.

Pokazane są trudności związane z życiem w wojsku i jego przykre konsekwencje. Momentami sam fakt bycia żołnierzem wymaga naprawdę wielu poświęceń, które trudno jest mi sobie wyobrazić. Jeśli dobrze zrozumiałam, najgorszym wrogiem wojskowego nie jest sam fakt bycia w terenie, co nawiasem mówiąc jest przecież przerażające i niebezpieczne, a czas, czas rozłąki z ukochanymi osobami, co wywołuje ogromne cierpienie, wręcz niewyobrażalne cierpienie. Nie ma nic gorszego od braku kontaktu twarzą w twarz z kimś kogo kochamy.

"I wciąż ją kocham" jest niesamowitą książką, która potrafi całkowicie pochłonąć czytelnika, nie jeden raz miałam łzy w oczach i strasznie przeżywałam część wydarzeń, które miały miejsce. Myślę, że powodem tego jest realizm sytuacji i emocji, które temu wszystkiemu towarzyszą.

Nicholas Sparks obdarzony jest niezwykłą wrażliwością i umiejętnością przelania na papier historii, które potrafią poruszyć ludzkie serca. Książkę polecam osobom, które przede wszystkim lubią romanse będącymi jednocześnie wyciskaczami łez. Nie jest to opowieść dla wszystkich, jednak jestem zdania, że nie zaskodzi zapoznać się z twórczością Sparksa, bo kto wie, może jednak do kogoś przemówi.