Wilczyca recenzja

Całkiem niedawno miałam okazję przeczytać książkę „Wilk” Katarzyny Bereniki Miszczuk. Przyjemnie spędziłam z nią czas, więc nadszedł czas na kontynuacją, czyli „Wilczycę”. Ogólnie jestem pozytywnie zaskoczona w stosunku do pierwszej części. Język się poprawił, podobnie jak sama fabuła, która jest tu bardziej dopracowana. Ewidentnie widać, że warsztat się poprawił, choć nie jest to jeszcze poziom zaprezentowany w jej późniejszej książce „Ja, diablica”. Mimo to, wszystko napisane jest ciekawie, z pomysłem i bez przynudzania. W tej części poznamy dalsze losy nastoletniej Margo oraz Maxa. Chwilowy spokój w Wolftown szybko się kończy, gdy w okolicy zaczyna grasować coś dzikiego, zostawiającego ślady brutalnej walki. Policja ostrzega przed spacerowaniem po nocy, ale nie wszyscy się do tego stosują. Na dodatek coś dziwnego dzieje się z Maxem. Margo ponownie będzie musiała zagłębić się w niebezpieczny i mroczny świat. Czy dowie się kto za tym stoi i co się tu dzieje? Eksperymenty, tajne laboratoria, tajemnicze sytuacje, zagadkowe wydarzenia, grasująca bestia... To wszystko i znacznie więcej znajdziecie w tej książce. Akcja jest dynamiczna, ze sporą ilością zaskakujących momentów, jak również tajemnic. Główna bohaterka jest dobrze i szczegółowo nakreślona a jej przygody, wzloty i upadki, podejmowane decyzje, śledzi się z zainteresowaniem. Język jest prosty i młodzieżowy, ale lepszy niż w debiutanckiej książce. Jeżeli potrzebujecie czegoś lżejszego, z mgiełką magii i nutką romansu, to zachęcam do tej lektury. Pozdrawiam!!

Moja ocena: 4,5/6