Idealny dzień recenzja

We wschodnim Londynie Lauren planuje swój idealny dzień, swój idealny ślub z Adamem Gle­ni­sterem. Para jest ze sobą od kilkunastu lat, od wakacji w Tajlandii. Te, choć skończyły się tragicznie, zaowocowały też związkiem nastolatków, który rozkwitł i prowadzi ich na ślubny kobierzec. Niespodziewanie Lauren otrzymuje kartkę z widokiem mrożącym krew w żyłach i napisem "On cię nie kocha."

Ta książka to klasyczny thriller psychologiczny. Ciężko mi ją ocenić, gdyż po około 100 stronach domyśliłam się układu i kto jest odpowiedzialny za tajemnicze zdarzenia, które działy się wokół Lauren. Nie wiem jakie miałabym odczucia, gdyby powieść do ostatnich stron była dla mnie nieprzenikniona i zagadkowa, ale pewnie jeszcze lepsze. Mimo wszystko książka wywarła dobre wrażenie głównie za sprawą zakończenia. Większość historii toczyła się spokojnym tempem z paroma wybojami w postaci złowrogich zdarzeń. Na tym etapie męczyły mnie powtarzające się pytania w dialogach. Co parę stron ktoś zadawał Lauren pytanie: "Kochasz Adama?" lub "Jesteś szczęśliwa, że niedługo bierzesz ślub?". Naprawdę nie trzeba tyle razy powtarzać tego samego żeby dotarło do czytelnika. Ostatnie 30 procent to już inna bajka: porywająca, osnuta mgłą niepokoju i niebezpieczeństwa. Prolog niestety to kupa absurdów. Złożyło się na to kilka elementów, których nie chcę przytaczać, by nie spoilerować. Przede wszystkim jest nierealny z powodu wcześniejszej obecności policji i masy świadków w kulminacyjnym momencie historii. Autorka pewnie chciała zamieścić pokrzepiającą puentę, ale wyszło nieudolnie.

Dialogi sprawiały wrażenie naturalnych, czym nadawały postaciom równie realny wymiar.
Bohaterowie byli wykreowani na osoby konsekwentne. Mieli swoje priorytety, wartości, marzenia. Nie zmieniali co chwilę zdania.

Akcja prowadzona jest w dwóch okresach czasowych ukazująca teraźniejszość oraz wydarzenia z 2001 roku z Tajlandii. Przeszłość jest widziana jedynie oczami Adama, a w obecnych wydarzeniach, rozpoczynających się trzy miesiące przed ślubem, trzecioosobowymi narratorami są zarówno Lauren jak i Adam.

Autorka ma przyjemny w odbiorze styl. Doskonale potrafi oddać zarówno sielski klimat, jak i utrzymać nerwową atmosferę, która udziela się czytelnikowi przede wszystkim pod koniec książki. Tekst nie zawiera wulgaryzmów, co jest miłym zaskoczeniem i rzadkością.