Przeprawa recenzja

Bardzo lubię książki autora i nie mogłam się oprzeć oczywiście temu cudnemu wydaniu.

Na razie jest to co prawda druga, jaką miałam okazję przeczytać ale każda z nich wywarła na mnie wielkie wrażenie.

Śmiało przyznaję, że dotąd niedościgniony mój guru grozy, Graham Masterton, ma w końcu obok siebie na podium godnego autora.
Już nie ma Masterton i długo długo nic, jest Masterton i Ketchum.

Barwione brzegi.
Twarda oprawa.
Grafiki przy zmianie rozdziału.

I przede wszystkim treść.

Mocna, porywająca, wsysająca nas w otchłań zła.
Nie mogłam się od niej oderwać.

Kolejny raz jestem porażona ludzkimi zachowaniami a Jack Ketchum się nie patyczkuje i opisuje wszystko ze szczegółami.

Kolejny raz mogę się też nieśmiało przyznać, że mój mózg uwielbia takie rzeczy.
Czytać i oglądać horrory, thrillery, kryminały.

I mimo, iż już niejedno widziałam i niejedno przeczytałam to momentami przy tej lekturze żołądek mi podchodził do gardła.
Autentycznie żałowałam jedzenia kolacji, którą sobie wzięłam do poczytania tej książki.

A mam bardzo bujną wyobraźnię.

Opisy są drastyczne, są elektryzujące i na tych stosunkowo niewielu, bo nieco ponad 200 stronach mamy ogromny ładunek emocjonalny.

Odebrałam to jako opowiadanie, które zawiera wszystko to, co ludzie starają się ukryć.
Przede wszystkim to, że potwory to ludzie a ich dziwne wierzenia i przekonania są w stanie doprowadzić do ogromnego cierpienia niewinnych.

Zakończenie lekko mnie zaskoczyło, jakby miało być coś jeszcze a jednocześnie wszystko jest kompletne.

Mieszanka westernu, sensacji, horroru i thrillera.


Bardzo, naprawdę bardzo dobra książka!

Jednocześnie obrzydza jak i przyciąga, ciężko z niej zrezygnować a obrazy wyryte w pamięci zdaje się, że pozostaną na zawsze.

Nie mogę się doczekać wydania, którego zapowiedź mamy pod koniec lektury.
Mam nadzieję, że długo nie będę musiała czekać na kolejną książkę, której mały przedsmak mamy na końcu Przeprawy.

A Wam, oczywiście jeśli nie jesteście nazbyt wrażliwi, serdecznie polecam sięgnąć po tę lekturę.