Wiosna zaginionych recenzja

"Wiosna zaginionych" autorstwa Anny Kańtoch to pierwsza część z trylogii kryminalnej o Krystynie Lesińskiej.
Tytułowa Krystyna Lesińska jest emerytowana policjantką, która nie jest typową babcia piekąca ciasteczka. Wręcz przeciwnie- żywi się gotowymi posiłkami z marketów,a swój wolny czas poświęca rozwiązaniu sprawy sprzed lat, która wpłynęła na całe jej późniejsze życie. W roku 1963 w nie wyjaśnionych okolicznościach w Tatrach zaginęła grupa młodych ludzi wśród nich był brat Krystyny Romek. Tylko jedna osoba wróciła z wyprawy- Jacek. Niestety nie ujawnił on co się stało tamtego dnia w górach. W oczach emerytowanej policjantki jest on winnym tragedii i nie jest w stanie wybaczyć mu straty ukochanego brata.
Pewnego dnia przypadkowo natrafia na Jacka w sklepie postanawia wymierzyć sprawiedliwość i go zabić. Cóż jest bardziej niebezpiecznego niż emerytka, która zna tajniki działania policji i już jest jej wszytko jedno?
Kiedy zdeterminowana Krystyna zakrada się do willi Jacka, aby sprawiedliwości stało się zadość cały misterny plan bierze w łeb, bo... jest on już martwy.
Lista ludzi, którzy mogą być za to odpowiedzialni jest długa, ale może to demony przeszłości domagają się wyrównania rachunków?

"Wiosna zaginionych" wciąga przez swoją nietypową główna bohaterkę. Emerytowana kobieta nie jest częstym bohaterem opowieści, a tym bardziej emerytowana policjantka. W jej życiu nie powinno dziać się nic bardziej ekscytującego ponad pieczenie ciasteczek wnukom.
A tu proszę! Da radę skonstruować ciekawą postać kobiety w dojrzałym wieku i historie wokół niej, która nie trąci kulkami na mole! To jest duży plus.

Zdecydowanym atutem dla mnie było miejsce całej akcji- Katowice. Znam dobrze opisywane rejony, więc odkrywanie nowych historii na starych śmieciach było dla mnie gratką.

Trochę jednak rozczarowujące było dla mnie zakończenie książki... Liczyłam chyba na większe uchylenie rąbka głównej tajemnicy. Cóż... pozostaje sięgnąć po drugą część "Lato Ocalałych" i mieć nadzieję, że tam też Krystyna pokaże, że emeryturka to nie tylko ciepłe bambosze.