Dwór Srebrnych Płomieni. Część 1 recenzja

„Dwór srebrnych płomieni” autorstwa Sarah J. Maas to już czwarty tom cyklu „ Dwór cierni i róż”.
Raczej osoby, które nie czytały poprzednich części będą miały problem, żeby połapać się w opowieści gdyż jest to fabularna kontynuacja. To powoduje, że po tę książkę sięgną czytelnicy, którzy są już zaznajomieni z bohaterami i mają na ich punkcie wyrobione zdanie i wiedza czego po nich mogą się spodziewać. No właśnie… tym razem wszelkie sympatie i antypatie mogą ulec zmianom.
W tej części historia opowiadana jest z innej perspektywy niż w poprzednich Dworach, bo poznajemy świat oczyma Nesty i Kasjana. No, właśnie Nesty… Nesta jest postacią dosyć kontrowersyjna, bo nie jest to grzeczna dziewczynka, która z uległością i wdzięcznością godzi się na los, który ja spotkał. Nie, ona jest zbuntowana, rozgoryczona i złamana. Tak na prawdę ciężko jest na początku ją lubić.
Trzeba mieć na uwadze jednak to, że dziewczyna kiedy załamana przemiana w Fae zaczyna prowadzić hulaszczy tryb życia to jej bliscy w ramach pomocy zmuszają ją do zmiany przez mordercze treningi i izolację. Moim zdaniem przymus i szantaż to nie jest najlepszy sposób radzenia sobie z osobą z problemami, ale na Dworach panują inne zasady ;) O ile postać Nesty swoimi zachowaniami może wzbudzać rożne emocje, to grający w tej części drugoplanowe role Feyra i Rhysand są jednoznacznie irytujący. Idealni, piękni, nieomylni, despotyczni i zaślepieni sami sobą są bohaterami, których moim zdaniem nie da się lubić czy chociaż zrozumieć ich poczynania. Właściwie jedynymi osobami, które można polubić od razu są nowe postaci Gwyn i Emerie. Wprowadzają fajny wątek przyjaźni i wsparcia miedzy kobietami.
„Dwór srebrnych płomieni” wydaje mi się być książka dla prawdziwych fanów cyklu. Osoby, które miały obojętny stosunek do serii chyba odbija się od tej części. Jest tu stosunkowo mało fabuły za to dużo rozważań głównych bohaterów i to rozważań powtarzających się i po jakimś czasie dosyć monotonnych. Dla fanów, którzy są zainteresowani rozterkami swoich ulubieńców może to być ciekawe, ale dla reszty może być po prostu nudne. Irytujące są również nawiązania do seksu. Kiedy jest ich za dużo to książka zamiast wzbudzać rumieniec ekscytacji powoduje znudzone przewracanie oczami.
Na koniec muszę wspomnieć o okładce… rzadko to robię kiedy opisuję książkę, ale tym razem muszę. Na „Dwór srebrnych płomieni” czekało bardzo, bardzo wielu czytelników. Była to jedna z najbardziej wyczekiwanych i budzących emocje książek fantastycznych ostatnich miesięcy, a okładka wygląda jakby została zrobiona w 10 minut w jakimś programie graficznym z lat 90tych. Moim zdaniem to trochę wygląda jak podejście- cokolwiek zrobimy fani i tak to kupią, wiec po co się starać.
Szkoda.

Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.