Wiosna zaginionych recenzja

“Wiosna zaginionych” Anny Kańtoch to moje pierwsze spotkanie z tą autorką. Pierwsze i bardzo udane! Nic dziwnego zresztą, bo właśnie za tę książkę Anna Kańtoch otrzymała w 2021 roku Nagrodę Wielkiego Kalibru.
Główna bohaterka tej powieści to Krystyna Lesińska, siedemdziesięciotrzyletnia emerytowana policjantka. Wbrew stereotypom rozwiązanie zagadki kryminalnej autorka powierza starszej pani, przypominajacej trochę pannę Jane Marple z książek Agathy Christie.
Historia przedstawiona w “Wiośnie zaginionych jest intrygująca i niebanalna, a sięga tajemnicy sprzed lat, kiedy to w niewyjaśnionych okolicznościach, podczas wyprawy w Tatry zaginęli młodzi ludzie, a wśród nich Roman, brat byłej policjantki. Dopiero po upływie pięćdziesięciu lat, to zagadkowe zniknięcie ma szanse zostać wyjaśnione, a to za sprawą Jacka, jedynego chłopaka, który wrócił żywy z tej wyprawy. Krystyna właśnie teraz w swoim sąsiedzie rozpoznaje Jacka i oczekuje wyjaśnienia tajemnicy. Niestety, Jacek wkrótce zostaje zamordowany, a wraz z jego śmiercią znika możliwość odkrycia prawdy o zaginionych studentach.
Intryga kryminalna ukazana w “Wiośnie” okazuje się zawiła i bardziej skomplikowana niż się wydaje na początku. Stopniowo poznajemy prawdę o morderstwie Jacka, jednak te informacje autorka przekazuje stopniowo, wprowadzając nowe tropy, wskazując nowych podejrzanych. Trochę mąci czytelnikowi w głowie, wprowadza zamęt, by ostatecznie, w spektakularny sposób doprowadzić do wskazania sprawcy morderstwa starszego mężczyzny. Zaręczam, że będziecie zaskoczeni rozwojem wypadków i samym zakończeniem. Czy tym samym wyjaśni się także historia zaginięcia młodych ludzi w Tatrach - przekonajcie się sami!
Książka Anny Kańtoch spodobała mi się, na podkreślenie zasługuje niestandardowa bohaterka, zmagająca się z własnymi słabościami, ciekawe połączenie kryminału z dobrą powieścią obyczajową, delikatny humor. Fabuła naprawdę wciągająca, taka, która naprawdę mogła sie wydarzyć. “Wiosna zaginionych” na tyle mnie zaintrygowała, że chętnie sięgnę po kolejne tomy z tego cyklu. (“Lato utraconych”, “Jesień zapomnianych”)
Powieści tej wysłuchałam w formie audiobooka w świetnej interpretacji Ewy Kasprzyk. Polecam!