Nic o mnie nie wiesz recenzja

Paul i Rebecca wiodą spokojne, poukładane życie. Jak to zazwyczaj bywa w bezdzietnych małżeństwach, skupieni są na sobie i swoich karierach. Wkrótce jednak nad ich związek nadciągają czarne chmury – Rebecca coraz bardziej popada w lekomanię, a Paul po upadku swojej firmy postanawia pocieszyć się w ramionach innej kobiety. Chorobliwie zawzięta kochanka zaczyna prześladować małżeństwo, a przez jej działania przemawia coraz większa desperacja. Do czego zdoła się posunąć odrzucona sympatia Paula i czy małżeństwo przetrwa próbę, na jaką zostanie wystawione?

Muszę przyznać, że na początku książki czułam się zaintrygowana – potencjał na tę historię był spory, ale po drodze autorzy bezpowrotnie go zaprzepaścili. Sytuację odrobinę uratowało wprowadzenie narracji z perspektywy policjantów – to w małym stopniu podratowało fabułę, która z każdą kolejną przeczytaną stroną stała się coraz bardziej abstrakcyjna. Lubię podczas lektury być zaskakiwana, jednak jeżeli ma do niego dochodzić w drodze absurdu to odbiera mi to przyjemność z czytania. 

Paul i Rebecca to bohaterowie z trudną przeszłością, jednak zdradzenie szczegółów odnośnie tego, na czym owa trudność polegała było nieznośne odwlekane niemal do samego zakończenia książki. Paranoiczne, a nawet psychopatyczne zapędy jednej z bohaterek potrafią mocno zawrócić w głowie. Konstrukcja postaci detektywów była dość nijaka, czasami odnosiłam wrażenie, że są dość karykaturalni. W zasadzie to wszyscy bohaterowie zdawali być się w tej książce trochę komediowi, co chyba nie było jednak zamierzone zważywszy na to, że to thriller.

Czasami mniej znaczy więcej - gdyby autorzy zastosowali się do tej sentencji być może książka okazałaby się sukcesem. W tej pozycji jednak wydarzyło się tak dużo, tak skrajnie absurdalnych rzeczy, że można było okroić je o połowę, a książka nadal byłaby ciekawa i co najważniejsze – bardziej autentyczna. 

Jeżeli nie zależy wam na wiarygodności fabuły książki i szukacie pokręconej historii z damsko-męskim pierwiastkiem tak charakterystycznym w domnestic noir to „nic o mnie nie wiesz” powinno sprostać waszym oczekiwaniom. Pozostałym osobom zalecam ostrożność.