Nic o mnie nie wiesz recenzja

Pamiętacie moją recenzję "Mojej doskonałej żony"? Jeśli tak, to dobrze, bo przed Wami kolejna powieść z tej kategorii. Duet przyjaciół, kryjący się za pseudonimem E.G. Scott, zadebiutował thrillerem "Nic o mnie nie wiesz", który miał w okolicach polskiej premiery naprawdę porządną reklamę. Do takich tytułów podchodzę zawsze ostrożnie. Czy słusznie?

Książkę czyta się się całkiem przyjemnie i dość szybko. Fabuła jest spójna, akcja toczy się w ślimaczym tempie głównie z perspektywy obojga małżonków, przez co w zasadzie nic się nie dzieje, bo czytamy o tym samym dwa razy. Ci, którzy mnie znają dłużej, pewnie przypomną sobie teraz, że ja bardzo lubię rozszczepienie narracji na kilka osób, ale tylko pod warunkiem, że to coś wnosi do historii.

Rebecca i Paul to małżeństwo z wieloletnim stażem. Jak to zwykle w takich thrillerach bywa, oboje mają sporo za uszami, mimo to ciągną swój związek, który w moich oczach w zasadzie od samego początku był skazany na porażkę. Rozumiem bycie dla siebie oparciem i motywacją do sukcesów, ale rywalizacja o to, kto więcej w danym miesiącu zaoszczędzi pieniędzy na wspólny dom, brzmi trochę dziwnie, co? Mąż wie, że żona jest lekomanką, żona wie, że mąż ma romans. Trudno w tym wszystkim odnaleźć coś przemawiające na korzyść tej książki, ale spokojnie, nie jest aż tak źle.

Otumaniona opioidami Rebecca traci pracę i myśli sobie, że to znak, że powinna zmienić swoje życie. Postanawia wziąć pieniądze ze wspólnego konta oszczędnościowego i wyjechać. Ale wszystko wskazuje na to, że Paul pierwszy wpadł na taki pomysł, bo do podjęcia zamiast miliona jest ledwie kilka tysięcy.

Kobieca zemsta bywa wyrafinowana i nieprzewidywalna. Tylko czy aby na pewno to Rebecca się mści?

Już rozumiecie dlaczego mam problem z oceną tej książki? Intryga jest naprawdę godna najlepszych thrillerów, zakończenie jest bombowe, ale pozostałe wątki są mocno zniechęcające, irytujące do granic możliwości. Jednak głupota bohaterów nie powinna wpłynąć na ogólne wrażenia, po przeczytaniu powieści.

Moje 8/10.