Najgorsze dopiero nadejdzie recenzja

Tym razem na swój prywatny warsztat wzięłam twórczość Roberta Małeckiego.

Bohaterem książki jest reporter Marek Bener, który zmaga się ze swoją prywatną tragedią. Trzy lata wcześniej jego ukochana żona Agata zniknęła, a wraz z nią ich nienarodzona córeczka. Ślad po Agacie zniknął i tak naprawdę nikt nie wie co się z nią stało. Marek po tym jak się otrząsnął, żył tylko dla jakiejkolwiek informacji o ewentualnym pobycie żony. Kiedy dostał taką wiadomość, dosłownie rzucał wszystko i sprawdzał jej wiarygodność, z nadzieją że odnajdzie Agatę. Niestety póki co żadna z dotychczasowych informacji nie była prawdziwa.

Po powrocie z kolejnej takiej podróży, szefowa wysyła Marka na miejsce tragedii, o którym ma napisać artykuł. W nocy płonie dom, a wraz z nim człowiek, młody mężczyzna. Kiedy Marek poznaje nazwisko ofiary, tragedia staje się poniekąd dla niego osobista. Bowiem ofiarą był jego dawny przyjaciel. Bener rozpoczyna prywatne śledztwo. W momencie kiedy znika żona ofiary robi się już zupełnie tajemniczo i niebezpiecznie. A wszystkie tropy prowadzą ku przeszłości.

Kto jest odpowiedzialny za pożar? Gdzie podziała się żona ofiary? W jaki sposób przeszłość oddziałowuje na teraźniejszość? Co stało się z Agatą?

To moje pierwsze spotkanie z autorem, a na dodatek zaczęłam od jego debiutanckiej książki. Zaczynając ją czytać nie bardzo wiedziałam czego się spodziewać. No ale tak jest przy każdym pierwszym spotkaniu z nowym dla mnie autorem.

Książka napisana jest w pierwszej osobie. Dzięki pierwszoosobowej narracji bliżej poznajemy głównego bohatera, jego myśli i przemyślenia. Książka jest napisana dość przystępnym językiem, czyta się to w miarę szybko. Akcja rozwija się powoli. Tak naprawdę to przez pierwsze 100 stron nie działo się nic specjalnego, dopiero potem akcja przyspieszyła, nabrała tempa. Wtedy też już z ogromnym zainteresowaniem czytałam kolejne strony. W zakończeniu nie było jakiego wielkiego wow, mimo że prawie wszystkie tajemnice zostały odkryte. Pozostała tylko jedna najważniejsza, która przewijała się przez całą książkę. I właśnie ona daje nam wyraźny sygnał, że będzie kontynuacja książki.

Powieść jest dobra, bez fajerwerków, ale można przeczytać i nie uważam, żeby czas spędzony przy niej był czasem straconym. Nie pozostaje mi nic innego jak zabrać się za kolejny tom, który mam nadzieję okaże się dużo lepszy niż pierwszy.