Sprawa Hoffmanowej recenzja

Klimatyczna, tajemnicza, wciągająca. Taka jest ostatnia powieść Katarzyny Zyskowskiej-Ignaciak która szerszemu gronu odbiorców dała się poznać jako autorka głośnej (i świetnej) książki "Historia złych uczynków".
"Sprawa Hoffmanowej" to oparta na prawdziwej historii, do dziś owianej tajemnicą, rodzinny Kaszniców. Podczas górskiej wędrówki na jednym z tatrzańskich szlaków doszło do tragedii która do dziś nie doczekała się ostatecznego wyjaśnienia.
W tajemniczych okolicznościach umierają trzej członkowie tej wyprawy: prokurator, jego nastoletni syn i doświadczony taternik poznany przez rodzinę w górskim schronisku. Bez szwanku udaje się wyjść jedynie żonie prokuratora która dopiero po dwóch dobach czuwania przy zwłokach zeszła ze szlaku w poszukiwaniu pomocy.
Ta tajemnicza śmierć trójki zdrowych mężczyzn i fakt iż Waleria Kasznic nie doznała żadnego uszczerbku na zdrowiu stała się od razu przedmiotem spekulacji prasy i oskarżeń wysuwanych pod jej adresem. Od tej pory żyła ona z piętnem morderczyni i żadne próby racjonalnego wyjaśnienia przyczyn tego wypadku nie miały szans przebić się przez falę pomówień i zarzutów.

Katarzyna Zyskowska-Ignaciak postanowiła opowiedzieć tę historie na nowo wiernie trzymając się udokumentowanego przebiegu wypadków. A że nie miała w planach pisania reportażu wplotła w tę opowieść wątki fikcyjne dotyczące osoby głównej bohaterki. Dzięki temu uczestnicy tej dramatycznej wyprawy jawią się czytelnikowi jako nietuzinkowe postacie skrzętnie skrywające swoje tajemnice.
Mira Hoffmanowa w tej opowieści jest osobą którą można przyrównać do bajkowego Kopciuszka. Córka guwernantki, zhańbionej przez dziedzica od zawsze musiała walczyć z przeciwnościami losu. Wytykana w swojej miejscowości palcami jako bękart postanawia wyjechać do Warszawy i tam rozpocząć karierę w branży rozrywkowej spełniając swoje marzenia o zostaniu aktorką. Po wielu porażkach udaje jej się osiągnąć upragniony cel a świat staje przed nią otworem. I w momencie gdy wydaje się że spełniła się zawodowo i osiągnęła szczęście osobiste u boku prokuratora Hoffmana daje o sobie znać mroczna przeszłość.

Autorka niezwykle sugestywnie buduje napięcie, odkrywając raz po raz rąbek tajemnicy. Mira Hoffmanowa jawi się tutaj jako prawdziwa femme fatale, której upadek jest wręcz nieunikniony. Ta historia wciąga, pobudza wyobraźnię i każe szukać odpowiedzi na pytania sprzed kilkudziesięciu lat.
"Sprawa Hoffmanowej" to kolejny przykład na to że najlepsze historie pisze samo życie. Polecam!