Joyland recenzja

Nie jestem fanką powieści gatunku horror, jednak są wyjątkowi pisarze, którzy zmienili moje podejście, dzięki czemu staram się nie odrzucać książek z tego powodu. Stephen King jest jednym z moich ulubionych autorów, jednak wciąż daleko mi, aby zaliczać się do grona znawców pióra Kinga. "Joyland" to kolejna wspaniała pozycja wielkiego mistrza i chociaż uważam, że ta książka jest odrobinkę nie w stylu Stephen'a (czytając inne jego powieści), to wciąż uważam, że jest godna zapoznania się z nią.

Kiedy Devin Jones zaczyna w czasie wakacji pracę w lunaparku pragnie przede wszystkim przeżyć letnią przygodę. Późniejsze wydarzenia jak zerwanie z dziewczyną czynią, że nowe miejsce pracy, staje się także przepustką do zapomnienia. Pewnego dnia chłopak słyszy przepowiednie od tamtejszej wróżki Madame Fortuny. Jones jednak nie daje wiary jej słowom, jednak wciąż nie może o nich zapomnieć. Z czasem Devin poznaje prawdziwy świat kuglarzy i nabywa nowych przyjaciół. Gdy pewnego dnia dowiaduje się, że w Joylandzie straszy, reaguje jak większość - ot kolejne brednie, by zachęcić większą klientelę do zwiedzania ich lunaparku. Ale czy na pewno? Co spowoduje przemianę najlepszego kumpla bohatera? No i jaką przepowiednię usłyszał Dev i czy jest prawdziwa? To wszystko w powieści Kinga!

"Joyland" jest bardzo dojrzałą powieścią. King stworzył nowy żargon kuglarzy i tak jak po słowie pisał sam autor, że ludzie mieli do niego o to pretensję, to mi osobiście się spodobało słownictwo, jakiego użył King. Powieść jest: zabawna - poważna, dojrzała - niewinna (świat zabaw), wesoła - mroczna, "Joyland" to same sprzeczności i tylko też po to, aby zobaczyć jak umiejętnie połączył tę mieszankę wybuchową King warto przeczytać!