Star Stable. Opowieści o zmroku recenzja

Z wyspą Jorvik, znaną ze świata gry komputerowej Star Stable zetknęłam się po raz pierwszy. W jakże mrocznej odsłonie! Przepełnione magią „Opowieści o zmroku” stworzone przez Helenę Dahlgren mają niepokojący, tajemniczy charakter, który wywołuje dreszczyk emocji. W sam raz na nadchodzące Halloween.

Cztery dziewczyny, Jeźdźcy Duszy, mają magiczne moce, które budzą się, gdy towarzyszą im ich konie. Ich zadaniem jest walka ze złem, kiedy nawiedza ono wyspę Jorvik, co już niejednokrotnie się zdarzało, bo to już piąta część ich przygód. Tym razem bohaterki otrzymują tajemnicze listy, w których są ostrzegane przed niebezpieczeństwem grożącym pozostałym dziewczynom. Muszą udać się do Doliny Złotych Wzgórz i nikomu nic nie mówić. Okazuje się, że spotykają się tam wszystkie cztery, a chcąc sobie umilić oczekiwanie na dalsze informacje i rozwiązanie zagadki otrzymanych wiadomości, opowiadają sobie dziwne i niezwykłe historie, jakie wydarzyły się w ich życiach.

Opowiadania dziewcząt mrożą krew w żyłach. Dotyczą dusz zaklętych w porcelanowych lalkach, zegarów pozwalających na podróżowanie w czasie, jednak bez żadnej kontroli, pełnych emocji rozmów z osobami, które, jak się wkrótce okazuje, nie żyją, mrocznych postaci ukrywających się za maskami, które mają moc opętywania swoich ofiar. Niesamowity klimat książki podkreślają nastrojowe ilustracje, utrzymane w ciemnych, granatowych barwach, nawiązujących do mroku nocy.

Książka przeznaczona jest dla dzieci w wieku powyżej dziewięciu lat, a ja dodałabym, że muszą jeszcze lubić się bać, czuć dreszczyk niepokoju na plecach. Miłość do koni, która była motywem poprzednich tomów cyklu, tutaj ma wtórne znaczenie. Tutaj jest niepokojąco i tajemniczo. Chociaż ja nie przepadam za takimi opowieściami, horrory nigdy nie przyciągały mojej uwagi (za bardzo bałam się potem gasić światło w pokoju), to młodzi wielbiciele tego gatunku w "Opowieściach o zmroku" znajdą sugestywne opisy mrocznych istot i ich nadludzkich właściwości, niewytłumaczalnych zdarzeń i atmosferę grozy. Bonusowe opowiadanie też robi swoje.