Flaw(less). Opowiedz mi naszą historię recenzja

Na pierwszy rzut oka Josephine i Chase nic nie łączy. Jednak kiedy zupełnym przypadkiem się poznają, zaczyna się rodzić między nimi wyjątkowa więź. Oboje noszą maski, które każdego dnia zakładają, nie pokazując swojego prawdziwego oblicza. Tylko czy ich rozwijająca się znajomość ma jakikolwiek sens, jeśli Josephine za niedługo wyjedzie na studia na inny kontynent?

“Jeśli po dawnym epizodzie z narkotykami została mu tendencja do wpadania w nałogi, to całkiem prawdopodobne, że właśnie znalazł sobie kolejne uzależnienie”.

"Flaw(less). Opowiedz mi naszą historię" to książka, która przeczytałam z polecenia @fem.czyta i zajęła ona specjalne miejsce w moim sercu od pierwszych stron. Na samym początku nie mogę pominąć tego jak książka została pięknie wydana. A to, że okładka i grafika znajdująca się na niej nabierają głębszego znaczenia po zapoznaniu się z treścią. Jest fenomenalne. Jednak coś, co mi przeszkadzało to dobór fontu, literki były bardzo cienkie, przez co utrudniało mi to czytanie.

Styl autorki idealnie dopełnia tę książkę, pozwala przez nią płynąć, jednocześnie doprowadzając czytelnika do skrajnych emocji i pozwalają przywiązać się do bohaterów. I to nie tylko tych pierwszoplanowych. Autorka również w dobry sposób poruszyła trudne tematy, z którymi każdy może się zmagać na co dzień, przez co czytelnik może utożsamić się z bohaterami.

Dla mnie czytanie tej pozycji było zmierzeniem się z wieloma emocjami. Nie potrafię zliczyć czy więcej razy przy niej się uśmiechałam, czy płakałam z odczuwanego bólu. Cieszyłam się kiedy bohaterowie otwierali się na siebie nawzajem, kiedy uczyli się niezwykłego uczucia, które można nazwać miłością. Nie wiem, czy bardziej się denerwowałam, czy irytował na zachowanie rodziców głównej bohaterki. A kiedy Josephine i Chase się sobie zwierzali z trudnych doświadczeń, jakie przyniosło im życie, byłam poruszona. A kiedy nastał koniec, czułam ból i pustkę. Czytanie o tym co spotkało bohaterów, było bolesne, a co dopiero przeżyć coś podobnego.

“W którymś momencie spalili mosty, które wiodły do życia jako dwie osobne jednostki. Nie było powrotu do bezpiecznej przeszłości, a przyszłość stanowiła niewiadomą. Nie mieli innego wyjścia niż iść naprzód, pozwalając, by ich losy coraz bardziej się ze sobą splątały”.

Podsumowując, książka jest bardzo emocjonalną pozycją, którą polecam przeczytać, mając w zasięgu ręki chusteczki. Na koniec mogę jedynie uprzedzić, że poznając treść, nie zakochacie się tylko w pierwszoplanowych bohaterach, ale również ich przyjaciele skradną wam serce.