Flaw(less). Opowiedz mi naszą historię recenzja

Dość długo zastanawiałam się co mogłabym powiedzieć o tej historii, jak powinnam określić swoje odczucia, które nie były na tyle "zero-jedynkowe" jak mogłoby się wydawać.

Nie mniej jednak, opowieść o relacji Josie i Chase'a niezwykle mnie urzekła, jednak nie do końca w ten sposób, w jaki się spodziewałam. W pamięć zapadła mi przede wszystkim ich dojrzale budująca się zażyłość i więź, jakiej dorośli ludzie nie są w stanie przypisać tak młodemu pokoleniu. Dawno już nie czytałam książki, w której relacja bohaterów nie opierała by się na fizyczności oraz cielesności, ale czysto emocjonalnej bliskości popartej zrozumieniem, a także powoli zyskiwanym zaufaniu. Urzekło mnie to, że główni bohaterowie z dość chłodnych i wręcz nieprzychylnych stosunków przebyli tak długą drogę, by w końcu odnaleźć w sobie nawzajem bratnie dusze.

Opowieść ta ukazuje również, jak wiele nastolatków musi wbrew sobie stać się mentalne osobami dorosłymi, głównie ze względu na sytuację rodzinną, na którą często nie mają żadnego wpływu. Książka ta pokazuje, że nawet idealna powierzchowność może kryć w swoim wnętrzu wiele niedoskonałości oraz pęknięć i tylko od nas zależy, czy zechcemy je dojrzeć, a co za tym idzie - poznać i zrozumieć drugiego człowieka takim, jakim jest naprawdę.

Mimo, że książka ta nie zawiera w sobie zbyt wielu zwrotów akcji, czy też niewiarygodnych wydarzeń, to niesie wraz z sobą ogromną ilość wartościowych przesłań, począwszy od konsekwencji otworzenia swojego serca na innych ludzi, poprzez radzenie sobie z traumatycznymi rodzinnymi problemami, kończąc na stawianiu czoła cierpieniu oraz nieuchronności ludzkiego losu.

Nie obyło się bez dosłownie kilku momentów, w czasie których przymykałam lekko oczy z zażenowania, aczkolwiek były one na tyle rzadkie, że nie zmieniły w większy sposób mojej opinii na temat książki, tym bardziej, że język, jakim posłużyła się autorka niebywale przypadł mi do gustu. Przez książkę praktycznie cały czas się płynęło, a zrównoważona ilość opisów w odniesieniu do prowadzonych dialogów wyłącznie ułatwiała sprawę.

Przyznam szczerze, że "Flaw(less)", poniekąd pomogło mi wyjść z przestoju czytelniczego, za co jestem szczególnie wdzięczna samej autorce.