Motyl i skrzypce recenzja

Rok, w którym obchodzona jest 75. rocznica wyzwolenia niemieckiego nazistowskiego obozu koncentracyjnego i zagłady Auschwitz obfituje w książki związane z tą tematyką. Choć chyba nie ma miesiąca, w którym nie ma nowości związanej z tematem wojny, i biorę tu pod uwagę beletrystykę i literaturę faktu. Nie ma co ukrywać, ale wojna stała się częścią popkultury. Sięga się do pamięci świadków tamtych czasów – rodzinne tragedie, historie miłosne, pokoleniowa trauma.

Choć okładka powieści „Motyl i skrzypce” Kristy Cambron zapowiada, że jest to „poruszająca historia o sile kobiet i miłości w Auschwitz”, to w mojej ocenie nic innego jak zgrabnie napisana historia obyczajowa, która wykorzystuje popularne słowa kluczowe, m.in. obóz, Żydzi, Auschwitz. Fabuła ma dwie płaszczyzny. I tak, ta dziejąca się współcześnie to historia poszukiwania pewnego obrazu, oczywiście związanego z pobytem w obozie, dająca nura do czasów II Wojny Światowej. Druga z nich opowiada historie Adele, młodej austriackiej utalentowanej skrzypaczki, która za sprawą dziwnych zbiegów okoliczności trafia do obozu zagłady.

„Motyl i skrzypce” nie wnosi nic nowego. Dla osób, którym znane są powieści z wojną tle, będzie to historia jakich wiele. Może ją lekko odróżnić fakt, ze Adele jest z pochodzenia Austriaczką, a nie Polką czy Żydówką. Książka napisana jest bardzo przystępnym i dość barwnym językiem, potrafi wciągnąć ale nie utkwi w pamięci na długo. Autorka dużą część tekstu poświęca wierze w Boga, co akurat mnie mocno raziło, bo wzywanie Stwórcy było momentami nachalne i zbyt dużo rzeczy działo się w imię Jego.

" Bóg darowuje ludziom talenty, które w nich dojrzewają i sycą się siłą ducha nawet pośród wszechogarniającego mroku. Kwitną w dolinach życia i ignorują szczyty. Rozwijają się niczym kwiaty ogrzewane ciepłymi promieniami słońca."

To historia miłosna i wojenna… Z pewnością poruszy wrażliwe, romantyczne, kobiece czytelnicze serca. I choć mnie nie do końca przypadła do gustu, zachęcam do lektury, żeby każdy mógł wyrazić swoje zdanie. Daję 5 na 10.