Zabijaj uważnie recenzja

2 czerwca będzie mieć premierę książka niemieckiego pisarza Karstena Dusse "Zabijaj uważnie". Jest to pierwsza część cyklu, który został sprzedany już w ponad 2 milionach egzemplarzy. "Połączenie zasad uważności z morderstwem, czy to się może udać?" - myślałam.

Björn Diemel, zapracowany karnista dużej kancelarii adwokackiej, nie potraf znaleźć balansu pomiędzy życiem zawodowym a prywatnym. Ze względu na dobro swojej niespełna 3-letniej córeczki Emily, ulega żądaniom żony i rozpoczyna terapię u Joschki Breitnera, coacha uważności. Nie wie jeszcze jak bardzo spotkania z Breitnerem, oraz jego poradnik uważności dla kadry kierowniczej wpłyną na niego, jego sposób postrzegania świata oraz późniejsze wybory. Kiedy Dragan- psychopatyczny klient Björna i szef jednego z najniebezpieczniejszych gangów w mieście zaczyna stwarzać problemy i staje się bezpośrednim zagrożeniem dla adwokata i jego bliskich, Diemel postanawia skorzystać z teorii uważności wyniesionych z terapii i pozbyć się raz na zawsze problemu. A po nim kolejnych, wszystko w zgodzie z wzorcami mindfulness..

„Zabijaj uważnie” to książka, którą zasadniczo ciężko zaklasyfikować do jednego gatunku. To powieść, w której wątki komedii kryminalnej łączą się z wplecionymi zasadami uważności, czyli świadomego przeżywania życia i koncentrowania się na chwili obecnej.
Pomimo tego, iż zasady te same w sobie są prawdziwe i przydatne, tutaj trzeba je potraktować po prostu z dużym przymrużeniem oka.
Połączenie poszukiwania równowagi w swoim życiu i likwidowania przeszkód na swojej drodze niczym Terminator kierując się przy tym zasadami mindfulness, to założenie z pozoru absurdalne, jednak autorowi udało się to połączyć w zgrabną i ciekawą całość, podlaną sosem czarnego humoru.
Ciekawie naszkicowany główny bohater, zawiła intryga, szybkie tempo akcji, oraz soczysty komizm sytuacyjny gwarantują lekką i nieskomplikowaną rozrywkę na jedno popołudnie. "Zabijaj uważnie" jest pierwszą częścią cyklu, z ciekawością sięgnę po kolejną, aby przekonać się co przytrafiło się jeszcze Björnowi Diemelowi.