Morderstwo na Korfu recenzja

Czytam wręcz nałogowo i rzadko staję przed dylematem, po co sięgnąć. Te wybory ułatwiają mi często akcje czytelnicze, bo to chyba najbardziej motywuje mnie do konkretnych tytułów czy autorów. I tak właśnie styczeń upłynął mi trochę pod znakiem Alka Rogozińskiego, do którego z przyjemnością wróciłam.
"Morderstwo na Korfu" to kontynuacja "Ukochanego z piekła rodem", choć bohaterowie wykreowani przez autora dość płynnie krążą między jego seriami i pojedynczymi książkami. Ten cykl dotyczy z założenia Joanny Szmidt, a tej pisarki po prostu nie sposób nie polubić, więc po pierwszym tomie byłam bardzo ciekawa jej dalszych losów. Pewna byłam tylko tego, że nie będzie nudno.
Podobnego zdania był też bez wątpienia Krzysztof Darski, policjant, który jako partner menedżerki Joanny, zdążył już przekonać się, że autorka po prostu przyciąga kłopoty i w jej wykonaniu nawet urlop nie będzie spokojny. I choć Szmidt zajmuje się pisaniem romansów, to w prywatnym życiu towarzyszy jej raczej kryminał.
Trzeba przyznać autorowi, że tym razem scenerię do morderstwa wybrał wyjątkowo urokliwą. Osobiście fanką greckich klimatów nie jestem, ale potrafię zrozumieć, dlaczego są uważane za atrakcyjne. Zresztą Alek opisywał tę wyspę tak, że nawet mi się spodobało. Choć i zbrodnia na pewno miała na to wpływ.
Niby to komedia kryminalna, a powiało tu Agathą Christie i motywem zamkniętego pokoju. Naprawdę wyjątkowo byłam tutaj skupiona na intrydze i ogromnie ciekawa, kto okaże się mordercą. Sama nie wpadłabym na takie rozwiązanie, bo tyle tu było wątków, tropów i jak już mi słownik te tropy usiłował poprawić, trupów.
"Morderstwo na Korfu" to druga powieść Alka Rogozińskiego, ale śmiało mogę uznać, że jedna z najlepszych. Rasowy kryminał okraszony doskonałym humorem i komedią pomyłek stanowi dla mnie idealny materiał na rozrywkę, odskocznię od poważniejszych lektur. Cieszę się, że nie muszę odchodzić od ulubionych klimatów, by odetchnąć. I czekam oczywiście na kolejne spotkanie z Joanną Szmidt.
Moje 8/10.