Moja Dzika Syberia recenzja

Karolina Kozioł – autorka serii książek "Poszukiwacz Marzeń", w tym jednej szczególnie mi bliskiej, czyli "Z kamerą wśród kobiet Iranu" mieszkająca w Londynie (o czym rozmawiałyśmy całkiem niedawno) tym razem zabiera czytelników w miejsce niedostępne dla zwykłych ludzi, a mianowicie na mroźną Syberię, przez którą podróżuje najdłuższą na świecie koleją transsyberyjską. Jednak nie jest to taka zwykła podróż, ponieważ Karolina na swojej drodze spotyka niezwykłych pasażerów podobnie jak ona przemierzających odległe zakątki Rosji.



Każdy z rozdziałów reportażu to osobna historia osoby znajdującej się na krawędzi życia. Są to więc niezwykłe rozmowy z niezwykłymi ludźmi, przy których autorka na nowo odkrywa siebie oraz coraz bardziej zaczyna rozumieć, dlaczego w ogóle zaczęła nie tylko podróż w sensie fizycznym. Dla niej jest to również podróż sentymentalna w głąb siebie skłaniająca do refleksji nad istotą odkrywania życia na nowo oraz konieczności poznawania świata.

Dzięki Karolinie czytelnik ma szansę poznać blaski i cienie kolei transsyberyjskiej. Dziewczyna nic nie ukrywa, nie koloryzuje. Mówi, jak jest, a dzięki umiejętnie prowadzonej narracji w 1 osobie możemy poczuć jakbyśmy byli z nią w tych samych miejscach oraz rozmawiali z tymi samymi ludźmi, co ona.

"Moja dzika Syberia" to reportaż pełen refleksji nie tylko o podróżowaniu po świecie. Zawiera wiedzę o życiu i jego trudach. Niemal każde wypowiedziane w książce słowo może więc stanowić dla czytelnika tzw. złotą myśl towarzyszącą mu w codziennych zmaganiach się z rzeczywistością. Na kartach reportażu znajdziecie wzruszenie, nieraz zatrzymacie się moment, aby pomyśleć nad właśnie przeczytanym zdaniem. Tu nic nie dzieje się przypadkiem, a wszystko to opakowane w lekki język autorki, której młody wiek nie jest przeszkodą w tworzeniu dojrzałych i pełnych emocji historii.

Po tej książce zmieni się nie tylko pogląd na podróż koleją, ale też sposób patrzenia na życie. Bardzo gorąco zachęcam do przeczytania. Nie będziecie żałować.