Silos recenzja

„To my jesteśmy zbożem. A to jest silos. […] Kiedy się je zostawi na długo, w końcu robią to, co wszystkie nasiona, porzucone na zbyt długi okres… […] Gnijemy. Wszyscy. Jest z nami coraz gorzej i gnijemy tak bardzo, że przestajemy rosnąć. […] Już nigdy nie wyrośniemy.”

Hugh Howey w swojej powieści “Silos” kreuje dystopijny, postapokaliptyczny świat, który zmusza nas do zastanowienia się nad naturą ludzkiego istnienia i przetrwania. Jest to świat przesiąknięty atmosferą tajemnicy i niepewności, co sprawia, że jest to nie tylko wciągająca książka, ale i trzymająca w napięciu od pierwszej do ostatniej strony.

Howey z łatwością i z dbałością o szczegóły wprowadza nas w życie podziemnego społeczeństwa, które, choć ograniczone przez ściany silosu, jest bogate i złożone. Rządzi nim m.in. system kolorów kombinezonów, który określa status społeczny i zawód. Juliette, główna bohaterka, jest mechanikiem z głębin silosu, która nagle awansuje na szefa organów ścigania. To, jak radzi sobie ona z tym niespodziewanym awansem, jest godne podziwu i stanowi o jej sile. Sercem powieści jest jej podróż, zarówno ta dosłowna przez labirynt i piętra silosu, jak i metaforyczna ku odkrywaniu prawdy. Gdy odkrywa stopniowo mroczne sekrety wykazuje się niezwykłą odwagą i determinacją... Niestety, przestaje ona zważać na ogólnie panujące zwyczaje, a jak wiem, w zamkniętych społecznościach nic nie pozostaje niezauważone.

Rozwój fabuły jest umiejętnie dawkowany. Howey nie spieszy się z odkrywaniem wszystkich kart, co pozwala nam na stopniowe zanurzanie się w tym unikalny uniwersum. Niektóre pytania pozostają bez odpowiedzi, co może być frustrujące, ale jednocześnie skłania nas to do refleksji i własnych domysłów. Oprócz Julliette, mamy tutaj także inne, równie dobrze, wykreowane postacie drugoplanowe, z których każda wnosi do historii coś wyjątkowego, co sprawia, że świat “Silosu” wydaje się jeszcze bardziej realny. Ich decyzje, choć czasami bywają kontrowersyjne, nabierają innej perspektywy i są zrozumiałe w kontekście świata, w którym przyszło im żyć. Styl pisania Howey’a jest klarowny i bardzo obrazowy, dzięki czemu bez trudu możemy sobie wyobrazić nieskończone schody, farmy i centrum dowodzenia silosu. Autor z sukcesem przenosi nas do klaustrofobicznego świata, w którym każdy krok na zewnątrz jest krokiem w nieznane.

“Silos” Hugh Howey’a to mocna i porywająca powieść dystopijna, która z pewnością zadowoli fanów gatunku. Jest to historia o przetrwaniu, ludzkich dramatach i wewnętrznych demonach, która pozostaje w pamięci na długo po zakończeniu lektury. Polecam Wam ją serdecznie, nawet jeśli jak ja, oglądaliście już pierwszy sezon serialu, gdyż akcja serialu kończy się w mniej więcej w połowie książki, więc nadal jest co czytać!

Z niecierpliwością oczekuję na drugi tom „Zmiana”🔥.

Dziękuję za zaufanie i egzemplarz do recenzji od wydawnictwa @wydawnictwo_altobook (współpraca reklamowa) 🩷.