Moc amuletu recenzja

“Moc amuletu. Midnight Chronicles” Bianci Iosivoni i Laury Kneidl to dobra młodzieżowa fantastyka. Zainteresowałam się nią, ponieważ gdzieś przeczytałam opinię, że przypomina trochę książkę Cassandry Clare “Miasto kości”, do tego dodajmy przepiękną, minimalistyczną okładkę i już wiedziałam, że jest to książka dla mnie. Muszę przyznać, że od pierwszych stron widziałam, dlaczego ta książka została porównana do książki o Nocnych Łowcach, choć bohaterowie są łowcami duchów, książka ma kilka wspólnych motywów z książką Clare. Jest to pierwszy tom, który napisały dwie niemieckojęzyczne autorki, które z samodzielnym pisaniem radziły sobie bardzo dobrze. Czy poradziły sobie pisząc w duecie?

Główną bohaterką jest Roxy Blake, która została postawiona przed praktycznie niewykonalnym zadaniem. W 449 dni, 449 dusz musi zostać odesłane do krainy umarłych. Nie jest to jej jedyne zadanie, zaginiony brat bliźniak, którego pragnie odnaleźć, jest również na jej liście zadań do wykonania. Na domiar złego podczas polowania na kolejnego ducha, ratuje młodego mężczyznę, Shaw’a, który nic nie pamięta, ponieważ został opętany przez ducha. Mimo początkowej niechęci Roxy, pomaga mu odnaleźć się w nowej rzeczywistości. Jako świetnie wyszkolona hunterka będzie starała się by wszystkie dusze znalazły się na swoim miejscu. Czy Roxy będzie miała tyle szczęścia i uda jej się złapać wszystkie dusze?

Największym bólem jaki miałam podczas czytania tej książki, był sposób walki głównej bohaterki. Zadziorna i przebojowa Roxy podczas walki z duchami, demonami i innymi potworami dotyka amuletu i przekierowuje jego moc na przeciwnika. Jak dla mnie to straszna nuda, co prawda uwielbia używać kuszy, lecz to nie są emocje, których oczekiwałam po fantastyce. Zastanawiając się nad tym trochę dłużej, myślę, że moje oczekiwania są takie duże, ponieważ książki o podobnej tematyce są często wydawane i ciężko przebić się przez tak sporą ilość postaci. Lektura była przyjemna i lekka, bardzo szybko wbiłam się w nowy świat, lecz książka ma kilka aspektów, które mogą drażnić czytelnika. Postać Shaw’a była tak szybko wprowadzona w świat hunterów, że zastanawiałam się czy oni na pewno są tajemną organizacją. Rozumiem pomoc osobie w potrzebie, lecz wyjawienie mu wszystkich tajemnic i pozwolenie mu na przystąpienie do nauki na huntera, wydarzyło się tak szybko i niespodziewanie, że nie potrafiłam przestać o tym myśleć. Nie chciałabym tylko narzekać na tę pozycję, ponieważ mimo tych wszystkich zastrzeżeń bawiłam się dobrze, lecz chyba “Moc amuletu” nie zostanie moją ulubioną książką. Jestem pewna, że sięgnę po kolejne tomy, ponieważ lubię dawać szansę książkom, które są rozwijane. Myślę, że będzie to dobra pozycja dla młodych osób, które dopiero rozpoczynają swoją przygodę z fantastyką.