Mężczyzna, którego nigdy nie spotkałam recenzja

Już dawno żadna książka nie sfrustrowała mnie tak jak "Mężczyzna, którego nigdy nie spotkałam". Muszę przyznać, że spodziewałam się typowego, lekkiego romansu z motywem miłości na odległość i pozwania się przez media społecznościowe, a dostałam coś zupełnie innego i nie jestem do końca przekonana, czy to mi się podoba.

Davey dzwoni do Hannah przez zupełny przypadek, bo źle zapisał numer telefonu. Stara się o nową pracę i nawet się nie spodziewa, że krótka wymiana zdań z zupełnie obcą kobietą, przerodzi się tak szybko w coś więcej. Jest tylko jeden problem. Dzieli ich ponad osiem tysięcy kilometrów.

Jeżeli liczycie (tak jak ja) na uroczy romans pomiędzy dwójką głównych bohaterów, to możecie być rozczarowani, bo tutaj relacji Hannah i Daveya poświęconych jest tylko kilka rozdziałów. Wiemy jak się poznają, ale później wszystko jest przedstawione błyskawicznie i nie towarzyszymy postaciom podczas rozwijania się tej relacji. I to jest pierwszych kilkadziesiąt stron. A później? Później czytamy o relacjach bohaterów z innymi postaciami. Mam wrażenie, że to wcale nie Davey jest tutaj głównym bohaterem, bo przez 80% obserwujemy relację Hannah z zupełnie inną postacią. Nie podobało mi się to ani trochę, bo po prostu nie uwierzyłam w to co łączyło Hannah i Daveya.

Całość jest napisana w bardzo nietypowy sposób. Nie uczestniczymy w wydarzeniach, tylko o nich słuchamy, a czas tam gna tak szybko, że ciężko się w cokolwiek wkręcić, bo w jednym rozdziale jest marzec, a w następnym już maj i zupełnie inne wydarzenia. Przez ten zabieg mamy tutaj dużo nużących opisów. A czy dzieje się tutaj bardzo dużo? Nie. Mamy jeden główny wątek, ale poza nim, całość skupia się na zwykłym życiu, poznawaniu się przez bohaterów pobocznych, itp.

Dałam sobie czas na zebranie myśli przed napisaniem tej recenzji, ale nadal mam w głowie chaos. Z jednej strony przeczytałam tę książkę szybko i bardzo czekałam na moment, gdy pomiędzy głównymi postaciami w końcu coś się wydarzy, a z drugiej strony ciągle byłam zirytowana zachowaniem postaci. Szczególnie Hannah. Z czystym sercem przyznaję, że jej po prostu nie lubię. Budziła we mnie same negatywne emocje. Początkowo czułam sympatię do Daveya, ale później także i on stracił w moich oczach.

Nie jest to na pewno książka zła i może znaleźć czytelników, którzy się w niej zakochają. Potrafi wciągnąć, budzi emocji, porusza ważne tematy, a kilka razy nawet wywołała we mnie łzy. Jednak samo jej wykonanie i przedstawienie relacji pomiędzy bohaterami zupełnie nie przypadło mi do gustu. Zależało mi najbardziej na relacji Daveya i Hannah, a tej było jak na lekarstwo i nie widzieliśmy jak cała ta relacja się rozwijała. Dla mnie to raczej obyczajówka, a nie typowy romans.

Za mało historii Daveya i Hannah w historii Daveya i Hannah.