ROCZNIK SATYRYCZNY 2024. DETOX. recenzja

Rocznik Satyryczny 2024 - Detox to zbiorowe wydanie pełne błyskotliwej, przewrotnej i wielowymiarowej satyry, w którym autorzy oddają hołd ironii i grotesce współczesnego świata. Wydany przez Fundację Poetariat zbiór wierszy wyróżnia się przede wszystkim różnorodnością tematyczną oraz odważnym podejściem do rzeczywistości, którą opisują.

Wiersze zawarte w tym zbiorze nie boją się ukazywać absurdu ludzkich działań, zwłaszcza w kontekście uzależnień, pracy, picia czy samej egzystencji, co znajduje swoje odbicie w ironicznych tytułach, jak i w samej treści. Każdy z autorów wnosi coś unikalnego do wspólnego obrazu współczesnego społeczeństwa, a teksty niejednokrotnie zaskakują swoją dosadnością i oryginalnością.

„Rocznik Satyryczny 2024. Detox” to książka, która nie unika kontrowersji, ale robi to w sposób zgrabny i pełen humoru. Czytelnicy znajdą tu zarówno poezję absurdalną, jak i subtelną, aczkolwiek pełną mocnych spostrzeżeń na temat ludzkich słabości. Satyra, która jest głównym nurtem w tej książce, nie tylko komentuje współczesne zjawiska społeczne, ale często staje się narzędziem do badania ludzkich nałogów, uzależnień oraz dylematów egzystencjalnych.

Warto zwrócić uwagę na specyficzną atmosferę wierszy. Często mają one formę krótkich, błyskotliwych obserwacji, które składają się na pełen obraz złożoności ludzkiej natury – zarówno w jej najciemniejszych, jak i najśmieszniejszych aspektach.

Marian Frąk w swoich wierszach „Siła nałogu” oraz „Na nałóg” bawi się konwencją, wprowadzając temat uzależnienia w sposób prześmiewczy, ale i smutny zarazem. Jego poetycka ironia sprawia, że problem uzależnienia zostaje przedstawiony w groteskowy sposób, pełen czarnego humoru.

Elżbieta Grabosz w „Nagrobku pijaczka” i „Góralu, czy ci nie żal?” celnie komentuje tragikomizm nałogów. Jej wiersze są jak powieści o życiu, które zostały zmuszone do zakończenia przez własną, destrukcyjną naturę.

Rafał Hubaj w swoim krótkim wierszu o pracoholiku, który „zaciągnął się” aż do urny, mistrzowsko wykorzystuje formę limeryku, zaskakując finałem i wciągając czytelnika w wir absurdu.

Magdalena Kapuścińska natomiast tworzy „Paszkwil na szachistów”, który stanowi satyryczny portret dwóch postaci, ukazując ich w bezsensownej, wręcz karykaturalnej walce przy szachownicy.

Bartłomiej Wnuk w „Woźnicy BASS-u” wprowadza nas w świat pełen brawury i zabawy, ukazując postać woźnicy jako symbol młodzieńczej wolności, ale i lekkoduszności.

Podsumowanie: „Rocznik Satyryczny 2024. Detox” to książka, która łączy sarkazm, humor i refleksję nad współczesnym światem. Jest to pozycja dla każdego, kto lubi satyrę, ale również dla tych, którzy nie boją się spojrzeć na życie z przymrużeniem oka i nieco mrocznym humorem. Autorzy świetnie radzą sobie z równoważeniem cięższych tematów z lekkim tonem, co czyni ten zbiór interesującym, pełnym energii i zaskakującym.

Współpraca z Wydawnictwem Fundacja Poetariat.

Loża szyderców: Tadeusz Buraczewski, Robert Drobysz, Marian Frąk, Elżbieta Grabosz, Rafał Hubaj, Ewa Kaczmarczyk, Magdalena Kapuścińska, Marek Mosor, Justyna Markiewicz-Nowacki, Bartłomiej Wnuk, Andrzej Wróblewski, Krzysztof Żak.